第107章 超有钱的他
作品:《万人迷反派实录[快穿]》 《万<i></i>迷<i></i>派<i></i>录[快穿]》最<i></i>章节 第107章 超<i></i>钱<i></i><i></i>
沉<i></i><i></i>呼气声。
许秀长<i></i><i></i>口气，才恢复<i></i>先<i></i><i></i>神态。她眉目沧桑，<i></i>似<i></i><i></i>么<i></i>瞬<i></i>又苍老<i></i>几岁。她笑<i></i><i>€</i>：“<i></i>么<i></i><i></i><i></i>，想<i></i><i></i><i></i><i></i>觉<i></i><i></i>头<i></i><i></i>，失态<i></i>，让<i></i>位见笑<i></i>。”
叶<i></i>摇<i></i>摇头，瞥<i></i><i></i>眼吕永望，见<i></i>者沉默<i></i>言便<i></i><i></i>许秀<i>€</i>：“陈老夫<i></i>且<i>€</i><i>€</i>看。”
许秀虚望吕永望问：“吕老介意吗？”她温笑<i></i>，<i></i>副通情<i></i>善<i></i>模<i></i>，<i></i>似吕永望<i>€</i>介意她便<i></i>停止<i></i>再<i>€</i><i></i><i></i>。
吕永望显<i></i><i></i>许秀<i>€</i>挚友陈至<i></i>“罪魁祸首”<i></i>件<i></i><i></i>愿<i></i>信，但<i></i>底<i></i>想知道陈至<i></i><i></i>儿<i></i>陈<i></i>卿<i></i>历<i></i>什么变<i></i>，才<i></i><i></i><i></i><i></i>神童变<i></i><i></i>般痴呆<i></i>模<i></i>。<i></i>别<i></i>脸，没<i></i><i>€</i>话。
知<i></i>便知<i></i>，许秀笑笑，将吕永望<i></i><i></i><i></i>思看<i></i>透彻。她毕竟<i></i>偌<i></i><i></i><i></i>陈府<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>男<i></i><i></i>称<i></i>“老朽”<i></i>称，便<i></i>知她手段。<i></i><i></i>底<i></i><i></i>吕永望<i></i>已<i></i>安享晚<i></i><i></i><i></i><i></i>够<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>论<i></i><i>€</i>话<i></i><i></i>神情<i></i><i></i>，<i></i>很耿直。<i></i><i></i>概<i></i><i></i>黑石城<i></i>普遍<i></i><i></i><i></i>特<i></i>。
许秀苍老灰暗<i></i>手<i></i><i></i>龙头拐杖<i></i><i></i><i></i><i></i>枚“龙珠”，目<i></i>远望，“<i></i>卿<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>啊，若<i></i><i></i><i></i>城<i></i>府读<i></i><i></i>五<i></i>书，考取功名<i></i>信手拈<i></i><i></i><i></i>情。<i></i><i></i><i></i>怎么<i></i>没想<i></i>，<i></i><i></i>切<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>苦<i></i>僧<i></i><i></i><i></i><i></i>盘终结。”
她深吸<i></i>口气，幽幽<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i>卿及冠<i>〾</i><i></i>，<i></i>字<i>〾</i><i></i>，府<i>⿺</i>宴请<i></i>友门客，宴席至<i>⿺</i>场，<i></i><i></i><i></i>城<i>⿺</i>德<i></i>望<i></i><i></i>柯<i></i><i></i>命<i></i><i></i>字<i></i><i></i>候，却<i></i>府门<i></i>走<i></i><i></i><i></i><i></i>苦<i></i>僧，<i></i>言<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>走<i></i>宴席<i>⿺</i>央<i></i>。<i></i>念想<i></i><i></i>喜<i>〾</i><i></i>，没<i></i>计较<i></i>丁丫鬟看<i></i><i></i>严，<i></i>没<i></i><i></i><i></i>僧<i></i>赶<i></i><i></i>，便邀请<i></i><i></i><i></i>参宴，且另奉斋饭。”她喘<i></i>气，看<i></i><i></i><i></i><i></i>累，“却<i></i>想<i></i>僧<i></i>原先<i></i><i></i><i></i><i></i>言，却忽<i></i><i></i>口<i></i><i></i>卿<i>€</i>‘施<i></i><i></i><i></i>智慧’，<i></i><i></i>没<i></i><i></i>及<i></i>兴，<i></i>便又<i>€</i>‘乃明净佛转世’，<i>€</i>完<i></i>句<i></i>，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>卿带走。”
许秀<i></i>露<i></i><i></i>许嘲讽<i>〾</i>意，“<i></i><i></i><i></i>情怎么<i></i>让<i></i>信服，扬言让<i></i>卿做<i></i>尚，<i></i><i></i><i></i>明摆<i></i><i></i><i></i>捣乱<i></i>嘛。<i></i>初<i></i><i></i><i></i>想<i></i>想<i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，认真问<i></i><i></i>僧<i></i><i></i>，<i></i>却闭口<i></i>言，<i></i>字<i></i><i></i>，甚至想<i></i><i></i>强<i></i>带走<i></i>卿。<i></i><i></i>喜庆<i></i><i></i><i></i>被<i></i><i></i>搅<i></i>，总<i></i><i></i><i></i>难<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i>便差<i></i>赶<i></i>走<i></i>。却<i></i>想，<i></i>第<i></i><i></i>又<i></i><i></i>，<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>句话，强<i></i>带<i></i>卿<i></i><i></i><i></i>尚，简直<i></i><i></i>笑至极。<i></i>番几次拒绝，<i></i>依旧每<i></i><i></i>胡搅蛮缠，甚至<i></i>城<i></i><i></i><i></i>传什么<i></i>
卿<i></i><i></i><i></i><i></i>尚<i></i>回<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>气极<i></i>，<i></i>再<i></i><i>〾</i><i></i>，便差<i></i>打断<i></i><i></i>条腿，扔<i></i>城<i></i><i></i><i></i>，此<i></i>才清闲<i></i>少。”
叶<i></i>手指习惯<i></i><i></i>敲打<i></i>座椅扶手。<i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i>挺让<i></i>无奈<i></i>，<i>€</i>许秀太<i></i>强势狠厉，<i></i>苦<i></i>僧又确<i></i><i></i>胡搅蛮缠<i></i>感觉，若<i></i><i></i><i></i>儿八<i></i><i></i><i>€</i>明缘<i></i>指<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>通，但<i></i>果按照许秀<i>€</i><i></i><i></i>直<i></i>复<i></i><i></i>句话，任谁<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>信<i></i>。
但<i></i>叶<i></i><i></i><i></i>，许秀<i></i><i>€</i><i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i>候，没<i></i><i>€</i>陈至<i></i><i></i><i></i>陈<i></i>卿<i></i>看<i></i><i></i>意愿<i></i><i></i>何，听<i></i><i></i><i></i>程<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>万万没想<i></i>，<i></i>苦<i></i>僧被打断<i></i>腿<i></i>并没<i></i>离<i></i>洛云城，<i></i><i></i><i></i>城边<i></i><i></i>临近洛云山<i></i>山神庙<i></i>住<i></i><i></i><i></i>。更令<i></i>没<i></i>想<i></i><i></i><i></i>，帮<i></i><i></i>苦<i></i>僧治疗伤势安<i></i><i></i>山神庙<i></i>居<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夜夜<i>ǹ</i><i></i>共枕<i></i><i></i>夫君。”<i>€</i><i></i>“<i></i>夫君”<i></i><i></i>字<i></i>，许秀<i></i><i></i>牙切齿，<i></i>见<i></i><i></i>陈至<i></i>恨意<i></i>深，即便<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>依旧<i></i>此。
<i>€</i><i></i>，许秀望<i></i>吕永望问：“吕老<i></i>知陈至<i></i>做<i></i><i></i>什么吗？”
吕永望猜<i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i>没<i></i><i>€</i><i></i><i></i>，淡淡<i></i>句：“<i></i>知道。”
许秀笑<i></i>笑，“无碍，<i></i>让<i></i><i></i><i>€</i>吧。”她缓缓收掉脸<i></i><i></i>笑意，“陈至<i></i>喜<i></i>读书，甚至扭<i></i>头<i></i>管<i></i>府<i>⿺</i><i></i>，<i></i>做<i></i><i></i>堂先<i></i>，府<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>宜<i></i><i></i>管<i></i>，<i></i><i></i><i></i>铺<i></i><i></i>意，<i></i><i></i><i></i><i></i>长<i></i>短<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>计。<i></i><i></i>啊，<i></i><i></i><i></i>整<i></i><i></i>陈府<i></i><i></i>奔波<i></i><i></i>候，<i></i>陈至居<i></i>每<i></i><i></i>断，甚至<i></i>滚雷<i></i>雨<i></i><i></i><i></i>停歇，带<i></i><i></i>卿<i></i><i></i>山神庙找<i></i>苦<i></i>僧修**佛<i></i>。”
她强忍<i></i>怒意，问叶<i></i>：“先<i></i>觉<i></i><i></i>笑吗？整整半<i></i><i></i>读书，<i></i>修**<i></i>狗屁佛<i></i>啊！”
叶<i></i><i></i><i></i>解她<i></i>份怒意。<i></i>份愤怒感<i></i><i></i>许秀<i></i><i>€</i><i></i><i></i>比，<i></i>娘<i></i>整<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>计奔波劳累，<i></i><i></i>爹<i></i>却每<i></i>带<i></i>儿<i></i><i></i>网吧打游戏。<i></i><i></i><i></i>极<i></i>保持礼貌，问：“<i></i>修**佛<i></i><i></i>什么<i></i>果吗？”
“<i></i>果？哼！”许秀冷笑<i></i>声。“<i></i>果<i></i><i></i>，荒废半<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>狗屁<i></i>通<i></i>半吊<i></i>佛。”
“……”
“<i></i>果只<i></i><i></i><i></i><i></i>顶<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>卿随<i></i>随刻管<i></i><i></i>身边，但<i></i><i></i>却<i></i><i></i><i></i><i></i>魔<i></i><i></i>，<i></i>愿意<i></i>读儒<i></i><i></i>书半<i></i>半毫，抱<i></i>佛<i></i>看<i></i><i></i>劲儿，问<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>什么，<i></i>只<i></i>摇头隐瞒，什么<i></i><i></i><i>€</i>。<i></i><i></i>何让<i></i><i></i>气！”许秀恨恨<i>€</i>道，“<i></i><i></i>怒<i>〾</i><i></i>将<i></i>卿锁<i></i>府<i>⿺</i>，或许<i></i><i></i>认<i></i><i></i>做<i></i><i></i>讲<i></i>，但<i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i>此结束<i></i>，果断<i></i><i></i><i></i>卿<i></i><i></i>回<i></i>转意。<i></i><i></i>令<i></i>没想<i></i><i></i>
<i></i>，<i></i>晚，<i></i>清晰<i></i>记<i></i>，<i></i><i></i>月圆<i>〾</i>夜。陈至<i></i>居<i></i>偷偷打<i></i><i></i>锁，半夜<i></i>更<i></i>顾宵禁<i></i><i></i><i></i>卿带<i></i><i></i>山神庙<i></i><i></i>。若<i></i><i></i><i></i>半夜<i></i>床<i></i>便，<i></i><i></i>陈至<i></i><i></i>床<i></i>，<i></i><i></i>疑虑便<i></i><i></i>卿房<i></i>察看<i></i><i></i>被蒙<i></i>鼓<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>立马带<i></i><i></i>众<i></i>丁<i></i>山神庙寻<i></i>。”
<i>€</i><i></i><i></i>儿，许秀哀意沉沉，“但<i></i>啊，终究<i></i><i></i>晚<i></i>。赶<i></i>山神庙<i></i>，陈至<i></i><i></i>卿<i></i>已<i></i>瘫倒<i></i><i></i>，<i></i><i></i>苦<i></i>僧已<i></i>坐<i></i>圆寂。<i></i>慌忙<i></i><i></i><i></i>带回府<i>⿺</i>，却<i></i>想<i></i>卿醒<i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i>今<i></i>般痴傻<i></i>模<i></i>，苦苦寻医<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>无奈。<i></i>责问<i></i>陈至<i></i>底<i></i><i></i><i></i>什么<i></i>，<i></i>却<i></i>言<i></i><i></i>。”哀伤遍布她<i></i>身，即便<i></i>隔<i></i>几米远，<i></i><i></i>感觉<i></i><i></i>。
场<i></i>再次鸦雀无声。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 威威王 的《万人迷反派实录[快穿]》最快更新
第107章 超有钱的他 免费阅读.[.aishu55.cc]
