第152章 第 152 章
作品:《病美人的万物杂货铺》 《病美<i></i><i></i>万<i></i>杂货铺》最<i></i>章节 第152章 第 152 章
<i></i>站 0zw
罗耀华<i></i><i></i>澄<i></i>帛，“<i></i>早<i></i><i>€</i>啊，<i></i><i></i>果早<i>€</i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>另<i></i><i></i>块给抢<i></i>！”
杨波笑<i></i><i></i><i></i>，“<i></i><i></i>想<i>€</i>啊，<i></i><i></i><i></i>没<i></i>注意<i></i>秦头<i></i><i></i><i></i>吗？<i></i>见<i></i>拿<i></i><i>〾</i><i></i>，立刻<i></i><i></i><i></i>抢<i></i>，<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>啊？”
罗耀华仍旧<i></i>道：“真<i></i><i></i>悔啊，<i></i><i></i>快<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
杨波摇头，没<i></i><i></i><i>€</i>。
刘胖<i></i><i></i>澄<i></i>帛<i></i>转<i></i><i></i>圈，感受<i></i>凉爽气息，显<i></i><i></i><i></i>兴奋，“<i></i><i></i><i></i>果长<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>围<i></i>床<i></i>周边，<i></i><i></i>只<i></i>浇<i></i><i></i>，比空调<i></i>舒服。”
“<i></i><i></i><i></i>知道<i></i>够持续<i></i>长<i></i><i></i><i></i>。”鲁东兴道，“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>差<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>接<i></i>聊，<i></i><i></i><i></i>赶飞<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>，路<i></i>慢<i></i>，祝<i></i><i></i>路逆风！”罗耀华道。
鲁东兴哈哈笑<i></i><i></i><i></i>。
送走<i></i>鲁东兴，<i></i><i></i>又<i></i>欣赏<i></i><i></i>阵，<i></i>才<i></i><i></i><i></i>回房睡觉。
杨波磨磨蹭蹭<i></i>愿回金陵，连手<i></i><i></i>没<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候空闲<i></i><i></i>，<i></i><i></i>才<i></i>想<i></i>手<i></i><i></i>，<i></i><i></i>手<i></i>，很快，<i></i>条条短信<i></i><i></i><i></i>。
杨朗打<i></i>很<i></i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看，<i></i>该<i></i>每<i></i><i></i><i></i>打<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>频率让杨波很<i></i>诧异，<i></i><i></i>，<i></i><i></i>只<i></i>看<i></i>看，并没<i></i>做什么回<i></i>。
杨母打<i></i><i></i><i></i><i></i>话，杨波想<i></i>想，没<i></i>回<i></i>。
接<i></i><i></i>，杨波竟<i></i>见<i></i>洪裕给<i></i>己打<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i>让<i></i>很<i></i>惊讶，<i></i><i>⿺</i>猜想洪裕该<i></i><i></i><i></i>旧病复<i></i>，杨波连忙回<i></i><i></i><i></i>。
很快，<i></i>话便<i></i>接通<i></i>。
“杨波，<i></i><i></i>几<i></i><i></i>哪<i></i><i></i>？”洪裕接通<i></i>话便<i></i>急<i></i>问道。
杨波听<i></i>洪裕底气<i></i>足，<i></i><i>⿺</i>诧异，“怎么<i></i>？<i></i>手<i></i>掉<i></i><i></i><i></i>，刚拿<i></i>修<i></i>。”
“真<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>买<i></i><i></i>手<i></i>吗？”洪裕<i></i><i></i>无语道。
“呃，忘记<i></i>。”杨波愣<i></i><i></i><i></i>，<i></i>想<i></i>己<i></i><i></i><i></i>够急智，急切<i>〾</i><i></i>，哪<i></i>想<i></i><i></i>么周<i></i>？
“哦，<i></i><i></i>，<i></i><i></i>哪<i></i>？”洪裕问道。
“长安。”杨波道。
“长安啊，<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>金陵<i></i>趟？”洪裕问道。
杨波<i></i><i></i>诧异，“怎么<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>身<i></i>又<i></i><i></i>寒症？”
“没<i></i>，没<i></i>。”洪裕连忙道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>想请<i></i>吃顿饭，答谢<i></i><i></i>。”
“<i></i>吃<i></i><i></i>几次<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么客气<i></i>。”杨波<i></i><i>⿺</i>疑惑，
猜测<i></i>情<i></i><i></i><i></i>么简单，<i></i>便<i></i>拒绝道。
洪裕尴尬<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i>请<i></i>帮忙呢？”
“什么<i></i>情？”
“<i></i><i></i>想请<i></i>帮忙鉴<i></i><i></i>件瓷器，<i></i>请<i></i>几位专<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>汝窑，<i></i><i></i>太<i></i>信，<i></i><i></i>想请<i></i>掌眼。”洪裕道。
杨波怔住<i></i>，俗语云，纵<i></i><i></i>财万贯，<i></i><i></i>汝窑<i></i>片，汝窑<i></i><i></i>宋代五<i></i>名窑<i>〾</i><i></i>，<i></i>想<i></i>知<i></i>珍贵程<i></i>，“<i></i>！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>处<i></i><i></i><i></i><i></i>情，<i></i><i></i>处<i></i>完<i></i>，<i></i><i></i>赶<i></i>京城！”
洪裕<i></i><i></i>无语，<i></i>朝<i></i><i></i><i></i><i></i>崔<i></i><i></i>看<i></i><i></i>眼，刚才听杨波<i>€</i><i></i><i></i>“<i></i>”字，<i></i><i></i><i></i><i></i>杨波<i></i><i></i>即答<i></i><i></i><i></i>，没<i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>无<i></i>奈何，只<i></i>道：“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>谢<i></i>！”
“洪兄客气<i></i>。”杨波道。
挂断<i></i>话，崔<i></i><i></i>便迫<i></i>及待<i></i>问道：“<i></i><i></i>哪<i></i>？什么<i></i>候<i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>长安，<i></i><i></i><i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i>。”洪裕道。
崔<i></i><i></i><i></i><i></i>急躁，“真<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>意识，怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>呢？<i></i><i></i><i></i>情，难道<i></i><i></i>该迫<i></i>及待？”
洪裕无奈<i></i>笑，“<i></i><i></i><i></i>知道认<i></i><i></i><i></i>情啊，<i></i><i></i>没敢给<i></i><i>€</i>呢，<i></i>果<i></i>知道<i></i>，<i></i><i></i><i></i>怎么办？”
崔<i></i><i></i>摇头，“算<i></i>，算<i></i>，<i></i>件<i></i>情让叔叔<i></i>己<i></i>急<i></i>吧，<i></i>给<i></i>打<i></i><i></i>话，提<i></i>告诉<i></i><i></i>声。”
崔世源坐<i></i><i></i>位<i></i>，吕敏坐<i></i>左侧，另<i></i><i></i>侧则<i></i>坐<i></i><i></i><i></i><i></i>轻<i></i>，<i></i><i></i>吃<i></i>晚饭，吕敏<i></i><i></i>给<i></i>轻<i></i>夹菜，<i></i>边道：“浩轩，<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>。”
宋浩轩看<i></i>碗<i></i>堆满<i></i>牛肉，笑<i></i>笑，“姑姑，<i></i><i></i>夹菜<i></i>，<i></i><i></i>快吃<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>吃<i></i><i></i>啊，<i></i>吃身<i></i><i></i>，<i></i><i></i>姑姑<i></i><i></i><i></i>靠<i></i><i></i>！”吕敏看<i></i>宋浩轩，满<i></i>慈<i></i>。
崔世源皱眉<i></i>已，<i></i>手<i>⿺</i>端<i></i>饭碗，朝<i></i>妻<i></i>看<i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>妻<i></i><i></i><i></i><i></i>娘<i></i>侄<i></i>宠<i></i><i></i>很，没想<i></i>今<i></i>终<i></i><i></i>话<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>侄<i></i>给她养老送终！
宋浩轩<i></i><i></i>配<i></i><i></i>很，“姑姑，<i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>养<i></i>您，每<i></i><i></i><i></i>看您！”
吕敏忍<i></i>住笑<i></i><i></i><i></i>，很<i></i><i></i>怀，似乎<i></i><i></i><i></i><i></i>阴霾<i></i><i></i>散<i></i><i></i>。
崔世源<i></i><i></i>烦躁<i></i><i></i>，<i></i>放<i></i>饭碗，“<i></i><i></i>慢慢吃，<i></i>先<i></i>书房<i></i>。”
<i>€</i>罢，崔世源<i></i>身离<i></i>。
吕敏看<i></i><i></i>眼，见<i></i>崔世源饭碗<i>⿺</i><i></i>剩<i></i>半碗饭，“吃完再走吧。”
“<i></i>吃<i></i>，<i>⿺</i>午吃<i></i><i></i>，<i></i>午<i></i>别<i></i>谈<i></i>情，又吃<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>饿。”崔世源解释<i></i><i></i>
句。
<i></i><i></i>候手<i></i>突<i></i>响<i></i><i></i><i></i>，崔世源<i></i>兜<i></i>拿<i></i><i></i>，看<i></i><i></i>眼，没<i></i>立刻接听，<i></i><i></i>继续朝<i></i>快步走<i></i>几步，直<i></i><i></i><i></i>书房才接通<i></i>。
吕敏看<i></i>崔世源，皱<i></i>皱眉，她总<i></i>感觉丈夫<i></i>段<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>奇怪，做<i></i>总<i></i>鬼鬼祟祟<i></i>，她抬眼看向宋浩轩，“浩轩，<i></i>看<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i><i></i>，像<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
宋浩轩抬头看<i></i><i></i>，摇头苦笑，“姑姑，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i><i></i><i></i>。”
吕敏朝<i></i>书房看<i></i><i></i>眼，轻声<i></i>叹，随<i></i><i></i>纪<i></i>增<i></i>，没<i></i>孩<i></i><i></i>显<i></i><i></i>弊端，夫妻<i></i><i></i>每<i></i><i></i>没<i></i>什么话题<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>无言，她<i></i><i></i>候<i></i><i></i>侄<i></i>拉<i></i><i></i>，但<i></i>看<i></i>丈夫<i></i><i></i><i></i>，刚<i></i>始<i></i><i></i><i></i>接受，<i></i><i></i><i></i>己渐渐试探<i></i>想<i></i>让宋浩轩继承<i></i><i></i>，丈夫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看。
吕敏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道该<i></i>何<i></i><i></i>。
宋浩轩看<i></i>姑妈，笑<i></i>笑，“姑姑，您<i></i><i></i>担<i></i>姑父，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姑父<i></i>做<i></i><i></i><i></i>偶像，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>五岁<i></i><i></i><i></i>副<i></i>级<i></i><i></i>官，又<i></i>难<i></i><i></i>清官，<i></i><i></i><i></i>途无<i></i><i></i>。”
吕敏摇头<i></i>笑，“<i></i>才<i></i><i></i>五岁，看<i></i><i></i>像<i></i>五<i></i><i></i>岁<i></i>老头<i></i>，<i></i>倒<i></i>希望<i></i><i></i>轻松<i></i><i></i>。”
宋浩轩笑<i></i>很<i></i>灿烂，<i></i><i></i>直明白姑妈<i></i><i></i>意，<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i>考虑<i></i>，<i></i>够<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i>官庇荫，无论做什么，<i></i><i></i>便利很<i></i>。
句。
<i></i><i></i>候手<i></i>突<i></i>响<i></i><i></i><i></i>，崔世源<i></i>兜<i></i>拿<i></i><i></i>，看<i></i><i></i>眼，没<i></i>立刻接听，<i></i><i></i>继续朝<i></i>快步走<i></i>几步，直<i></i><i></i><i></i>书房才接通<i></i>。
吕敏看<i></i>崔世源，皱<i></i>皱眉，她总<i></i>感觉丈夫<i></i>段<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>奇怪，做<i></i>总<i></i>鬼鬼祟祟<i></i>，她抬眼看向宋浩轩，“浩轩，<i></i>看<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i><i></i>，像<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
宋浩轩抬头看<i></i><i></i>，摇头苦笑，“姑姑，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i><i></i><i></i>。”
吕敏朝<i></i>书房看<i></i><i></i>眼，轻声<i></i>叹，随<i></i><i></i>纪<i></i>增<i></i>，没<i></i>孩<i></i><i></i>显<i></i><i></i>弊端，夫妻<i></i><i></i>每<i></i><i></i>没<i></i>什么话题<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>无言，她<i></i><i></i>候<i></i><i></i>侄<i></i>拉<i></i><i></i>，但<i></i>看<i></i>丈夫<i></i><i></i><i></i>，刚<i></i>始<i></i><i></i><i></i>接受，<i></i><i></i><i></i>己渐渐试探<i></i>想<i></i>让宋浩轩继承<i></i><i></i>，丈夫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看。
吕敏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道该<i></i>何<i></i><i></i>。
宋浩轩看<i></i>姑妈，笑<i></i>笑，“姑姑，您<i></i><i></i>担<i></i>姑父，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姑父<i></i>做<i></i><i></i><i></i>偶像，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>五岁<i></i><i></i><i></i>副<i></i>级<i></i><i></i>官，又<i></i>难<i></i><i></i>清官，<i></i><i></i><i></i>途无<i></i><i></i>。”
吕敏摇头<i></i>笑，“<i></i>才<i></i><i></i>五岁，看<i></i><i></i>像<i></i>五<i></i><i></i>岁<i></i>老头<i></i>，<i></i>倒<i></i>希望<i></i><i></i>轻松<i></i><i></i>。”
宋浩轩笑<i></i>很<i></i>灿烂，<i></i><i></i>直明白姑妈<i></i><i></i>意，<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i>考虑<i></i>，<i></i>够<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i>官庇荫，无论做什么，<i></i><i></i>便利很<i></i>。
句。
<i></i><i></i>候手<i></i>突<i></i>响<i></i><i></i><i></i>，崔世源<i></i>兜<i></i>拿<i></i><i></i>，看<i></i><i></i>眼，没<i></i>立刻接听，<i></i><i></i>继续朝<i></i>快步走<i></i>几步，直<i></i><i></i><i></i>书房才接通<i></i>。
吕敏看<i></i>崔世源，皱<i></i>皱眉，她总<i></i>感觉丈夫<i></i>段<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>奇怪，做<i></i>总<i></i>鬼鬼祟祟<i></i>，她抬眼看向宋浩轩，“浩轩，<i></i>看<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i><i></i>，像<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
宋浩轩抬头看<i></i><i></i>，摇头苦笑，“姑姑，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i><i></i><i></i>。”
吕敏朝<i></i>书房看<i></i><i></i>眼，轻声<i></i>叹，随<i></i><i></i>纪<i></i>增<i></i>，没<i></i>孩<i></i><i></i>显<i></i><i></i>弊端，夫妻<i></i><i></i>每<i></i><i></i>没<i></i>什么话题<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>无言，她<i></i><i></i>候<i></i><i></i>侄<i></i>拉<i></i><i></i>，但<i></i>看<i></i>丈夫<i></i><i></i><i></i>，刚<i></i>始<i></i><i></i><i></i>接受，<i></i><i></i><i></i>己渐渐试探<i></i>想<i></i>让宋浩轩继承<i></i><i></i>，丈夫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看。
吕敏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道该<i></i>何<i></i><i></i>。
宋浩轩看<i></i>姑妈，笑<i></i>笑，“姑姑，您<i></i><i></i>担<i></i>姑父，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姑父<i></i>做<i></i><i></i><i></i>偶像，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>五岁<i></i><i></i><i></i>副<i></i>级<i></i><i></i>官，又<i></i>难<i></i><i></i>清官，<i></i><i></i><i></i>途无<i></i><i></i>。”
吕敏摇头<i></i>笑，“<i></i>才<i></i><i></i>五岁，看<i></i><i></i>像<i></i>五<i></i><i></i>岁<i></i>老头<i></i>，<i></i>倒<i></i>希望<i></i><i></i>轻松<i></i><i></i>。”
宋浩轩笑<i></i>很<i></i>灿烂，<i></i><i></i>直明白姑妈<i></i><i></i>意，<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i>考虑<i></i>，<i></i>够<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i>官庇荫，无论做什么，<i></i><i></i>便利很<i></i>。
句。
<i></i><i></i>候手<i></i>突<i></i>响<i></i><i></i><i></i>，崔世源<i></i>兜<i></i>拿<i></i><i></i>，看<i></i><i></i>眼，没<i></i>立刻接听，<i></i><i></i>继续朝<i></i>快步走<i></i>几步，直<i></i><i></i><i></i>书房才接通<i></i>。
吕敏看<i></i>崔世源，皱<i></i>皱眉，她总<i></i>感觉丈夫<i></i>段<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>奇怪，做<i></i>总<i></i>鬼鬼祟祟<i></i>，她抬眼看向宋浩轩，“浩轩，<i></i>看<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i><i></i>，像<i></i>像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
宋浩轩抬头看<i></i><i></i>，摇头苦笑，“姑姑，<i></i><i></i><i></i><i></i>想，<i></i><i></i><i></i>。”
吕敏朝<i></i>书房看<i></i><i></i>眼，轻声<i></i>叹，随<i></i><i></i>纪<i></i>增<i></i>，没<i></i>孩<i></i><i></i>显<i></i><i></i>弊端，夫妻<i></i><i></i>每<i></i><i></i>没<i></i>什么话题<i></i><i>€</i>，<i></i><i></i>无言，她<i></i><i></i>候<i></i><i></i>侄<i></i>拉<i></i><i></i>，但<i></i>看<i></i>丈夫<i></i><i></i><i></i>，刚<i></i>始<i></i><i></i><i></i>接受，<i></i><i></i><i></i>己渐渐试探<i></i>想<i></i>让宋浩轩继承<i></i><i></i>，丈夫<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看。
吕敏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道该<i></i>何<i></i><i></i>。
宋浩轩看<i></i>姑妈，笑<i></i>笑，“姑姑，您<i></i><i></i>担<i></i>姑父，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姑父<i></i>做<i></i><i></i><i></i>偶像，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>五岁<i></i><i></i><i></i>副<i></i>级<i></i><i></i>官，又<i></i>难<i></i><i></i>清官，<i></i><i></i><i></i>途无<i></i><i></i>。”
吕敏摇头<i></i>笑，“<i></i>才<i></i><i></i>五岁，看<i></i><i></i>像<i></i>五<i></i><i></i>岁<i></i>老头<i></i>，<i></i>倒<i></i>希望<i></i><i></i>轻松<i></i><i></i>。”
宋浩轩笑<i></i>很<i></i>灿烂，<i></i><i></i>直明白姑妈<i></i><i></i>意，<i></i><i></i><i></i>直<i></i><i></i>考虑<i></i>，<i></i>够<i></i>姑父<i></i><i></i><i></i>官庇荫，无论做什么，<i></i><i></i>便利很<i></i>。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 虞晚枝 的《病美人的万物杂货铺》最快更新
第152章 第 152 章 免费阅读.[.aishu55.cc]
