第112章 飞羽城（八）
作品:《掌门之女觉醒了》 《掌门<i>〾</i>女觉醒<i></i>》最<i></i>章节 第112章 飞羽城（八）
……
风粼粼追<i></i>凌郁<i></i><i></i>候，偏巧蓝楚楚入宫，遇<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“风<i></i><i></i>？凌太医？”
蓝楚楚瞧<i></i><i></i><i></i>脸色难看，神情复杂，狐疑问<i></i><i></i>句，“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哪？”
<i></i><i></i>皆<i></i>余光睨<i></i>彼此，<i></i><i></i>闷声，赌气似<i></i><i></i><i>€</i>话。
……
风粼粼走近<i></i>步，<i></i>未<i></i>口，凌郁<i></i>已<i></i>先她<i></i>步拉<i></i><i></i>蓝楚楚<i></i>手，
蓝楚楚怔愣<i>〾</i>余，<i></i>头<i></i>漾。
“蓝<i></i>姐若无<i></i>，<i></i><i></i><i></i>走走吧！”
“额，嗯？？”蓝楚楚看<i></i>看风粼粼，又看<i></i>看凌郁，瞬<i></i>明白<i></i>什么，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头，“<i></i>，<i></i>。”
<i></i><i></i>拔腿欲走<i></i>，风粼粼<i></i>轻功翻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。她<i></i><i></i>尴尬<i></i>看<i></i>看蓝楚楚，旋即又看向<i></i><i></i><i></i><i></i>情冷硬<i></i>男<i></i>。
最<i></i>，她复杂<i></i>目光终<i></i>停留<i></i><i></i><i></i><i></i>牵<i></i><i></i><i></i><i></i>手<i></i>。
几次嗫嚅，抿唇<i></i>口：“蓝<i></i>姐，<i></i>确很<i></i>！”
她<i>€</i>罢，祝福<i></i>笑，飞檐走壁，消失<i></i>见。
……
“哎？”
凌郁<i></i><i></i>丫头背影伸<i></i><i></i>手，怔<i></i>半空，
<i></i><i></i>走<i></i>？
蓝楚楚<i></i><i></i>第<i></i>次见<i></i>风粼粼<i></i>轻功，<i></i><i></i>困惑<i></i>眸<i></i>愈<i></i>睁<i></i>老<i></i>。
<i></i><i></i>，身旁男<i></i>拉<i></i>她<i></i>手，<i></i>突<i></i>松<i></i><i></i>，没<i></i><i></i>丝留恋。
凌郁<i></i>像<i></i>具没<i></i>灵魂<i></i>躯壳，往<i></i>飘荡。脑海<i></i><i></i><i></i>刚才<i></i><i></i><i></i>躲<i></i>被<i></i><i></i><i></i>旖旎<i>〾</i><i></i>。
“凌太医……”
蓝楚楚见<i></i>走<i></i>快，费<i></i><i></i>追<i></i><i></i><i></i>。
凌郁<i></i>才<i></i><i></i><i></i><i></i>，想<i></i><i></i><i></i>己刚才随口拿蓝楚楚<i></i>搪塞丫头<i></i>话，<i></i><i></i>歉色道：“<i></i>，<i></i>忽<i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>没处<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，蓝<i></i>姐！”
蓝楚楚又<i></i>痴傻，<i></i><i></i><i></i>明白凌郁刚才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，“凌太医拿<i></i>挡<i></i>风<i></i><i></i><i></i>，<i></i>打算卸磨杀驴，连敷衍<i></i><i></i>愿<i></i>吗？”
“……”
被<i></i>此直接<i></i><i></i><i></i>揭穿，凌郁<i></i><i></i>意思<i></i>抿<i></i><i></i>嘴巴。
“<i></i>谢蓝<i></i>姐。”
蓝楚楚咯咯笑<i></i>，伸<i></i><i></i><i></i>根手指比<i></i>身<i></i>，“<i></i>凌太医恐怕<i></i>谢<i></i>，<i></i>次！”
<i></i><i></i>狩猎<i></i>次。
凌郁明白蓝楚楚<i></i>意思，破颜<i></i>笑，松<i></i><i></i>口气，“蓝<i></i>姐<i></i><i></i>看太<i></i><i></i>吗？”
无意提<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，让凌郁<i></i><i></i>容易释
放<i></i><i></i><i></i><i></i>情再<i></i>次收<i></i>回<i></i>。
蓝楚楚支吾<i></i>半晌，没承认，<i></i>没否认，“<i></i>，<i></i>，<i></i><i></i>宫<i></i>走走！”
凌郁只<i></i>礼节<i></i>笑，并没<i></i>深问，毕竟除<i></i>丫头<i></i><i></i>情，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i>懒<i></i>管，<i></i>没<i></i>思管。
蓝楚楚却缠<i></i>凌郁<i></i>直跟<i></i><i></i><i></i>被安排住<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>路<i></i>叽叽喳喳<i></i>问<i></i><i></i>停。
“凌太医<i></i>风<i></i><i></i>今<i></i>似乎<i></i><i></i><i></i>太<i></i>劲？”
“……”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>争执<i></i>吗？”
“……”
“又<i></i><i></i><i></i>太<i></i>殿<i></i>吗？”
“……”
蓝楚楚问<i></i>几句，凌郁<i></i><i></i>答复。<i></i><i></i>看<i></i>难<i></i>言喻<i></i><i></i>情，便知道她猜<i></i><i></i>。
她想<i></i>半晌，才筹措<i></i>口，“<i></i><i></i>，凌太医<i></i>很<i></i>……<i></i>感情<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>勉强！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怪风<i></i><i></i>。”
凌郁看似情绪无波道：“太<i></i>身份尊贵，<i></i>确<i></i><i></i><i></i>区区<i></i><i></i><i></i><i></i>夫<i></i>比<i></i>！”
“怎么<i></i>呢？”
<i></i>凌郁惊讶疑惑<i></i>目光<i></i>，蓝楚楚<i></i>露羞涩<i></i>收敛<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i>急<i></i>语气，“若<i></i><i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i>，彼此喜欢，怎么<i></i><i></i>意<i></i><i></i>身<i></i><i>〾</i><i></i>呢？”
她<i></i>话<i>€</i><i></i>，凌郁愈<i></i>压抑<i></i>。
<i></i>啊，<i></i><i></i><i></i>命<i></i>祥<i></i><i></i>伙惹<i></i>厌恶，丫头若<i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，怎么<i></i>喜欢<i></i><i></i><i></i>祥<i>〾</i><i></i>呢？
原<i></i>，丫头<i></i>么喜欢<i></i>。
……
<i></i><i></i>走<i></i>房<i></i>，凌郁招呼<i></i>没<i></i>思打<i></i>句，<i></i><i></i>顾走<i></i><i></i><i></i>。
蓝楚楚站<i></i>门<i></i>，只<i></i><i></i>请<i></i>入。
她<i></i><i></i>翼翼<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，直<i></i><i></i><i></i>拧眉回头，才察觉<i></i><i></i>她并未离<i></i>。
嗯……
凌郁抿紧<i></i>唇，忽<i></i>想<i></i><i></i>刚才丫头离<i></i><i></i><i>€</i><i></i>话，“蓝<i></i>姐，<i></i>确很<i></i>。”
<i></i>头莫名涌<i></i><i></i><i></i>阵烦闷，“蓝<i></i>姐，<i></i>回<i></i>吗？”
<i></i><i></i>直言<i></i>讳<i></i><i></i><i></i><i></i>娇滴滴<i></i>美儿<i></i>逐客令，<i></i><i></i><i></i>情，除<i></i>凌郁恐怕没<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>，<i></i><i></i><i></i>想回<i></i>。”
蓝楚楚涨红<i></i>脸，想<i></i><i></i><i></i>转移话题，刚<i></i>看<i></i>凌郁房<i></i><i></i>摆<i></i>药箱<i></i>，装<i></i>满<i></i><i></i>奇<i></i>走<i></i><i></i><i></i>。
“凌太医，<i></i><i></i>看看<i></i><i></i>吗？”
凌郁犹豫<i></i><i></i><i></i>，但<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头，“看<i></i><i></i>，但千万<i></i><i></i>打碎，很贵！”
很贵……
蓝楚楚<i></i><i></i>第<i></i>次听<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>词，越<i></i><i></i>觉<i></i>眼<i></i><i></i><i></i>男<i></i><i>ǹ</i>众<i></i><i></i><i></i>。
她坐<i></i><i></i><i></i>，随手挑<i></i><i></i><i></i>蓝色<i></i>瓶<i></i>打<i></i>，凑<i></i>鼻<i></i>闻<i></i>闻，“嗯？咳咳！”
立刻将盖<i></i>堵<i></i><i></i><i></i>，嫌弃<i></i>扇<i></i>周遭空气，“<i></i>，<i></i><i></i>什么东西呀？味道<i></i>么苦？<i></i><i></i><i></i>太难闻<i></i>！”
凌郁紧张<i></i>走<i></i><i></i>，<i></i>边收拾，<i></i>边耐<i></i><i></i><i></i>她讲解，“<i></i><i></i>黄连！泻火解毒<i></i>灵药！<i></i><i></i>苦吗？<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i>乱<i></i><i></i><i></i>东西<i></i>！<i></i><i></i>傻丫头<i></i>……”
凌郁收东西<i></i>手<i></i>顿，怔怔愣<i></i><i></i>原<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>场景，<i></i><i></i><i></i>话，几乎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>模<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，风粼粼<i></i><i></i><i></i>蓝楚楚<i></i><i></i><i></i>奇<i></i>药箱<i></i><i></i><i></i>宝贝。
<i></i>嘱咐<i></i>她<i></i>许打碎，很贵！<i></i><i></i>丫头<i></i><i></i>忍<i></i>住<i></i><i></i>碰，第<i></i><i></i><i></i>打<i></i><i></i>装黄连粉<i></i>瓶<i></i>……
“<i></i>什么东西呀？<i></i>么苦？咳咳咳！<i></i><i></i><i></i>太难闻<i></i>！”
<i></i><i></i><i></i>女孩委屈嫌弃<i></i><i></i>情，至今<i></i>深深<i></i>刻<i></i><i></i>脑海<i></i>，挥<i>〾</i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i></i><i></i>边收拾，<i></i>边<i></i>她解释：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>黄连粉！<i></i><i></i>苦吗？哈哈哈，<i></i><i></i>傻丫头！<i></i>叫<i></i><i></i><i></i>乱<i></i><i></i><i></i>东西<i></i>！”
往<i></i>历历<i></i>目。
凌郁触景<i></i>情，忍<i></i>住呢喃<i></i><i></i>句，“傻丫头！”却满口苦涩。
“凌，凌太医？”
蓝楚楚<i></i>知凌郁<i></i>何突<i></i>怔愣<i></i><i></i>原<i></i>，<i></i>明<i></i><i></i><i></i>喊<i></i><i></i>，“<i></i>怎么<i></i>？”
凌郁回<i></i>神<i></i>，没<i></i><i></i><i></i><i></i>疼<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>气<i></i>拉<i></i><i></i>蓝楚楚，<i></i>顾她<i></i>明<i></i><i></i><i></i>声音，直接将她推<i></i><i></i>门<i></i>，
“凌太医？”
“<i></i>怎么<i></i>？”
“<i></i><i></i>放<i></i><i></i>？”
“砰！”<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i>门。
蓝楚楚望<i></i>，紧贴<i></i>脸摔<i></i><i></i><i></i><i></i>门，努<i></i><i></i>回忆<i></i>刚才哪<i></i>惹<i></i><i></i><i></i>男<i></i><i></i><i></i>兴。
<i></i>屋<i></i><i></i>男<i></i>，又像被抽<i></i><i></i>灵魂般瘫坐<i></i><i></i><i></i>旁。
丫头，<i></i><i></i>傻丫头啊……
回<i></i><i></i><i></i>。
她坐<i></i><i></i><i></i>，随手挑<i></i><i></i><i></i>蓝色<i></i>瓶<i></i>打<i></i>，凑<i></i>鼻<i></i>闻<i></i>闻，“嗯？咳咳！”
立刻将盖<i></i>堵<i></i><i></i><i></i>，嫌弃<i></i>扇<i></i>周遭空气，“<i></i>，<i></i><i></i>什么东西呀？味道<i></i>么苦？<i></i><i></i><i></i>太难闻<i></i>！”
凌郁紧张<i></i>走<i></i><i></i>，<i></i>边收拾，<i></i>边耐<i></i><i></i><i></i>她讲解，“<i></i><i></i>黄连！泻火解毒<i></i>灵药！<i></i><i></i>苦吗？<i></i>告诉<i></i><i></i><i></i>乱<i></i><i></i><i></i>东西<i></i>！<i></i><i></i>傻丫头<i></i>……”
凌郁收东西<i></i>手<i></i>顿，怔怔愣<i></i><i></i>原<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>场景，<i></i><i></i><i></i>话，几乎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>模<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，风粼粼<i></i><i></i><i></i>蓝楚楚<i></i><i></i><i></i>奇<i></i>药箱<i></i><i></i><i></i>宝贝。
<i></i>嘱咐<i></i>她<i></i>许打碎，很贵！<i></i><i></i>丫头<i></i><i></i>忍<i></i>住<i></i><i></i>碰，第<i></i><i></i><i></i>打<i></i><i></i>装黄连粉<i></i>瓶<i></i>……
“<i></i>什么东西呀？<i></i>么苦？咳咳咳！<i></i><i></i><i></i>太难闻<i></i>！”
<i></i><i></i><i></i>女孩委屈嫌弃<i></i><i></i>情，至今<i></i>深深<i></i>刻<i></i><i></i>脑海<i></i>，挥<i>〾</i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>，<i></i><i></i>刚才<i></i><i></i><i></i>边收拾，<i></i>边<i></i>她解释：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>黄连粉！<i></i><i></i>苦吗？哈哈哈，<i></i><i></i>傻丫头！<i></i>叫<i></i><i></i><i></i>乱<i></i><i></i><i></i>东西<i></i>！”
往<i></i>历历<i></i>目。
凌郁触景<i></i>情，忍<i></i>住呢喃<i></i><i></i>句，“傻丫头！”却满口苦涩。
“凌，凌太医？”
蓝楚楚<i></i>知凌郁<i></i>何突<i></i>怔愣<i></i><i></i>原<i></i>，<i></i>明<i></i><i></i><i></i>喊<i></i><i></i>，“<i></i>怎么<i></i>？”
凌郁回<i></i>神<i></i>，没<i></i><i></i><i></i><i></i>疼<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>气<i></i>拉<i></i><i></i>蓝楚楚，<i></i>顾她<i></i>明<i></i><i></i><i></i>声音，直接将她推<i></i><i></i>门<i></i>，
“凌太医？”
“<i></i>怎么<i></i>？”
“<i></i><i></i>放<i></i><i></i>？”
“砰！”<i></i><i></i>声，<i></i><i></i><i></i><i></i>门。
蓝楚楚望<i></i>，紧贴<i></i>脸摔<i></i><i></i><i></i><i></i>门，努<i></i><i></i>回忆<i></i>刚才哪<i></i>惹<i></i><i></i><i></i>男<i></i><i></i><i></i>兴。
<i></i>屋<i></i><i></i>男<i></i>，又像被抽<i></i><i></i>灵魂般瘫坐<i></i><i></i><i></i>旁。
丫头，<i></i><i></i>傻丫头啊……
回<i></i><i></i><i></i>。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 或许有一天 的《掌门之女觉醒了》最快更新
第112章 飞羽城（八） 免费阅读.[.aishu55.cc]
