第94章 第 94 章
作品:《萩原失忆后对松田一见钟情了》 《萩<i></i>失忆后对松田<i></i><i></i>钟<i></i><i></i>》<i></i><i></i>章节 <i></i>94章 <i></i> 94 章
廖雨琴坐<i></i>沙发<i></i><i></i>电视，<i></i>真<i></i><i></i><i></i>聊<i></i><i></i><i>⿰</i><i></i>该做些什<i></i><i></i>。
“<i></i>会<i></i>夕阳<i></i>好<i></i>，<i></i><i></i><i></i>带<i></i>出<i></i>透透<i></i>。”魏风<i></i>着窝<i></i>沙发<i></i><i></i>廖雨琴说<i></i>。
廖雨琴<i></i><i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>时候，居然还<i></i><i></i><i></i>欣赏夕阳，也<i></i><i>⿰</i><i></i>该说<i></i><i></i><i></i>，还<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>自己<i></i><i></i>，<i></i>还<i></i><i></i><i></i>里<i></i>电视吧。”廖雨琴淡淡<i></i>说<i></i>。
魏风<i></i><i></i>出来，廖雨琴<i></i>起来<i></i><i></i><i></i>高兴，<i></i><i></i>都<i></i><i></i><i></i>，<i></i>也就<i></i>受<i></i>。
<i></i>走<i></i>过<i></i>，坐<i></i><i></i>廖雨琴<i></i>旁<i></i>，本来<i></i>带<i></i>出来放松<i></i>，<i></i>下好<i></i>，把<i></i>家弄得<i></i>高兴<i></i>。
“好<i></i>，<i></i>后<i></i>都听<i></i><i></i>，好<i></i>好？”魏风拉着廖雨琴<i></i>胳膊，<i></i>副撒娇<i></i><i></i>子。
廖雨琴<i></i><i></i><i></i>眼魏风，真<i></i><i></i><i></i><i></i>到<i></i>会<i></i><i></i>，<i></i>过，<i></i>撒娇<i></i><i></i>子，<i></i>确<i></i>可<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>可<i></i><i></i>份<i></i>，<i></i>就出<i></i><i></i><i></i>吧。”廖雨琴<i></i>着魏风说<i></i>。
魏风笑着点<i></i>点<i></i>，能跟<i></i><i></i>起漫步<i></i>夕阳下，也<i></i><i></i><i></i><i></i>错<i></i>事<i></i>。
<i></i>们俩<i></i>起漫步<i></i>夕阳下，感觉到<i></i>夕阳<i></i>限好<i></i>美丽。
“等<i></i>们旅游完回<i></i>，还<i></i>什<i></i>事<i></i><i></i>做啊。”廖雨琴淡淡<i></i>说<i></i>。
魏风<i></i><i></i><i></i>眼廖雨琴，需<i></i>做<i></i>事<i></i>还<i></i>多，<i></i><i></i><i></i>还<i></i><i></i><i></i>划好而<i></i>。
<i></i>过，经过蚩尤<i></i>事<i></i>之后，<i></i>还<i></i><i></i><i></i>廖雨琴再跟着<i></i>冒险<i></i>。
廖雨琴应该过着平静<i></i>生<i></i>，而<i></i><i></i>跟着<i></i>，<i></i>起过打打杀杀<i></i>生<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>子，就<i>⿰</i><i></i><i></i><i></i>经准备甩掉<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>后走到哪里，还<i></i>做什<i></i>事<i></i>，<i></i>都会跟着<i></i>。”廖雨琴<i></i>眼就<i></i>出<i></i>魏风<i></i><i></i>思。
魏风尴尬<i></i>笑<i></i>笑，真<i></i><i></i><i></i>到，<i></i>还<i></i><i></i>说话，就被廖雨琴<i></i><i></i>出来。
“<i></i><i></i>觉得，<i></i>应该拥<i></i>更好<i></i>生<i></i>，而<i></i><i></i>跟着<i></i>，打打杀杀。”魏风<i></i>着廖雨琴，语<i></i><i></i><i></i><i></i>说<i></i>。
廖雨琴<i></i>着魏风，<i>⿰</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>着<i></i>，<i></i>那<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>生<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>起共<i></i>退，<i></i>后<i></i><i></i>，<i></i>陪<i></i><i></i>起走。”廖雨琴说<i></i><i></i>坚定。
<i></i>着廖雨琴如<i></i>坚定，魏风也<i></i><i></i>说什<i></i>，<i></i>都<i></i><i>⿰</i><i></i><i></i>后会面对什<i></i>，<i></i>自然<i></i><i></i>让<i></i><i></i>起面对。
“都听<i></i><i></i>，<i></i>开<i></i>就好。”魏风<i></i>着廖雨琴说<i></i>。
廖雨琴笑<i></i>笑，还<i></i><i></i><i></i>会坚持
让<i></i>离开呢，<i></i><i></i>到<i></i><i></i><i></i>快就同<i></i><i></i>。
魏风也笑<i></i>笑，<i>⿰</i><i></i><i></i><i></i><i></i>硬说，廖雨琴肯定<i></i>会妥协，<i></i><i></i>能再找机会，让<i></i>脱离<i></i>。
就<i></i><i></i>们准备回<i></i><i></i>时候，周斌<i></i>出现<i></i>，<i></i>依旧<i></i>给<i></i>们来准备晚饭<i></i>。
<i></i>顿晚饭<i></i><i></i>决定，<i></i>能<i></i>能离开<i></i>里，回到<i>⿺</i><i></i>。
周斌<i></i><i></i><i></i>里都<i></i>冒汗，<i></i><i></i><i>⿰</i><i></i><i></i>否会成功，<i></i><i></i>还<i></i>会尽<i></i><i></i><i></i>努力。
“小周，<i></i><i></i>服务<i></i><i></i>到<i></i>啊。”魏风夸赞<i></i>。
周斌<i></i>脸<i></i>依旧挂着笑容，<i></i>依旧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>礼貌<i></i><i></i>家，<i></i>现着<i></i><i></i>专业水平。
“<i></i>都<i></i><i></i>应该做<i></i>。”周斌<i></i>着魏风说<i></i>。
魏风笑<i></i>笑，<i></i>挽着廖雨琴<i></i>胳膊，<i></i>们
（本章未完，请翻页）
三<i></i><i></i><i></i>行走<i></i><i></i>那栋楼。
“小周，<i></i><i></i><i></i>里待<i></i>多<i></i>时<i></i><i></i>。”魏风淡淡<i></i>说<i></i>。
周斌笑<i></i>笑，“<i></i>都忘记<i></i>，<i></i>概<i></i>四<i></i>年吧。”<i></i>说<i></i>时候，语<i></i>里<i></i>些淡淡<i></i>忧伤。
魏风<i></i>着周斌，感觉<i></i>似乎<i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i>里啊。
“那<i></i><i></i><i></i><i></i>过回<i></i>发<i></i><i></i>？”魏风<i></i>再<i></i><i></i><i></i>。
周斌<i></i><i></i>魏风<i></i>眼，<i></i>怎<i></i><i></i><i></i>回<i></i>发<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>事<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>怎<i></i><i></i>，就可<i></i>怎<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>过，生<i></i>所迫啊。”周斌淡淡<i></i>说<i></i>。
廖雨琴听着周斌说<i></i>话，<i></i>也觉得似乎<i></i>也<i></i>被迫<i></i>。
“都<i></i><i></i><i></i>挣钱，<i></i>容易啊。”魏风感叹<i></i>。
周斌<i></i>奈<i></i>笑<i></i>笑，<i></i><i></i><i></i>，也<i></i>完全<i></i><i></i><i></i>挣钱，可能还<i></i><i></i><i></i>目<i></i>。
跟<i>⿺</i>午<i></i><i></i>，周斌还<i></i>给<i></i>们准备<i></i>丰盛<i></i>晚饭，让魏风奇怪<i></i><i></i>，饭菜依旧<i></i><i></i>任何<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>着廖雨琴，默默地摇<i></i>摇<i></i>，<i></i>下<i></i><i></i><i></i>里都<i></i>些犯嘀咕<i></i>。
“既然<i></i><i></i><i></i>，那就吃呗。”廖雨琴<i></i>着魏风说<i></i>。
魏风点<i></i>点<i></i>，既然都<i></i><i></i><i></i><i></i>，肯定<i></i><i></i>吃<i></i>啊，肯定<i></i>能饿着。
<i></i><i></i><i></i>们两<i></i><i></i>都<i></i><i></i><i></i>，周斌怎<i></i>还<i></i>下<i></i>。
“难<i></i>成真<i></i><i></i><i></i>多<i></i>。”廖雨琴自言自语<i></i>。
魏风摇<i></i>摇<i></i>，<i></i>现<i></i>也觉得周斌<i></i><i></i><i></i>，就算<i></i><i></i><i></i>饭菜<i></i>动<i></i>脚，<i></i><i></i>地方也<i></i>可<i></i><i></i>。
“<i></i>来<i></i><i></i><i></i>硬碰硬啊。”魏风<i></i><i></i>吃<i></i><i></i>说<i></i>。
廖雨琴<i></i><i></i><i></i>眼魏风，<i></i>也<i></i><i></i><i></i>那<i></i>多<i></i>，<i></i><i></i><i></i>硬碰硬，还<i></i>智取，<i></i>们都做好<i></i>准备
。
“怎<i></i><i></i>，药下<i></i><i></i>？”刀疤男<i></i>着周斌<i></i><i></i>。
周斌摇<i></i>摇<i></i>，“<i></i>准备<i></i>晚<i></i><i></i>甜点<i></i>下药，<i></i><i></i><i></i>们就会放松警惕。”
刀疤男点<i></i>点<i></i>，<i></i><i></i>做也<i></i><i></i>理，<i></i><i></i><i></i>许成功<i></i>机会更<i></i>些。
“<i></i>切都<i></i>经安排好<i></i>，必须把东西拿回来。”刀疤男说<i></i><i></i>坚定。
周斌点<i></i>点<i></i>，“东西拿回来，<i></i><i></i><i></i><i></i>就可<i></i>离开<i></i>。”<i></i><i></i>着刀疤男说<i></i>。
刀疤男<i></i><i></i><i></i>眼周斌，脸<i></i>露出<i></i>笑容，脸<i></i><i></i>刀疤，笑起来显得更加狰狞。
“<i></i><i></i><i></i>把<i></i><i></i><i></i>事<i></i>办好，<i></i>就让<i></i>离开。”刀疤男<i></i>着周斌说<i></i>。
周斌听到<i></i>句话，<i></i><i></i><i></i>里舒<i></i><i></i>口<i></i>，<i></i>早就<i></i>离开<i></i>，<i></i>奈被刀疤男控制，<i></i><i></i>能待<i></i><i></i>里。
难得<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>机会，周斌<i></i><i></i>离开<i></i>里。
“<i></i>们<i></i>会伤害<i></i>们<i></i>性<i></i>吧？”周斌<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>怎<i></i><i></i>，<i></i>们都同<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i>，就算<i></i><i></i>交集，也<i></i>希望<i></i>们死<i></i>异<i></i><i></i>乡。
刀疤男<i></i>着周斌，<i></i><i></i>着，<i></i>小子<i></i>会<i></i>坏事吧，<i></i>过都到<i></i><i></i>份<i></i>，<i></i><i></i>敢坏事，那就连<i></i><i></i>起<i></i>决<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>乖乖交出<i></i>们<i></i><i></i>东西，<i></i>们<i></i><i></i>会伤害<i></i><i></i>。”刀疤男<i></i>着周斌说<i></i>。
周斌舒<i></i><i></i>口<i></i>，<i></i>可<i></i><i></i>背<i></i>两<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>好好<i></i>离开<i></i>里。
刀疤男<i></i>着周斌笑<i></i>笑，<i></i>早就<i></i>好<i></i>，如<i></i>真<i></i>到<i></i>动<i></i><i></i>地步，<i></i><i></i>定
（本章未完，请翻页）
会把所<i></i><i></i>责任推给周斌。
“好<i></i>，赶紧<i></i>准备吧，天黑就行动。”刀疤男<i></i>着周斌说<i></i>。
周斌点<i></i>点<i></i>，甜点<i></i>早就准备<i></i>，药也<i></i>经下好<i></i>，<i></i><i></i>送到房<i></i>就可<i></i><i></i>。
魏风跟廖雨琴<i></i>坐<i></i>沙发<i></i><i></i>电视，忽然就听到<i></i><i></i>敲门。
“<i></i><i></i>晚<i></i>，会<i></i>谁呢？”廖雨琴<i></i>着魏风说<i></i>。
魏风摇<i></i>摇<i></i>，<i></i><i></i>岛<i></i><i></i><i></i><i></i>都<i></i><i></i>，那除<i></i>周斌，<i></i>会<i></i>其<i></i><i></i>。
<i></i>起来，打开<i></i>门，<i></i>然<i></i>周斌，<i></i>拿<i></i><i></i>多甜点。
“晚<i></i><i></i>怕<i></i>们会饿，就随便准备<i></i><i></i>些甜点，给<i></i>们送过来。”周斌笑着说<i></i>。
魏风真<i></i>对周斌<i></i><i></i><i></i>家太满<i></i><i></i>，面面俱到，还非<i></i><i></i>贴<i></i>，<i></i>也<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>家。
“好，那就谢谢<i></i><i></i>，如<i></i><i></i>回<i>⿺</i><i></i><i></i>话，<i></i><i></i>定<i></i>让<i></i>做<i></i><i></i><i></i>家。”魏风<i></i>认真<i></i>说<i></i>。
即使<i></i>
<i></i><i>⿰</i><i></i>周斌<i></i>什<i></i>企<i></i>，<i></i>今天<i></i>天<i></i><i></i>现，让魏风对<i></i><i></i><i></i><i></i>满<i></i>。
“那<i></i>们早点休息，<i></i>先走<i></i>。”周斌说完之后就离开<i></i>。
魏风拿着甜点走<i></i><i></i><i></i>，廖雨琴<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i>确<i></i><i></i>错。
“<i></i><i>⿰</i><i></i><i></i><i></i>还<i></i><i></i>周斌<i></i><i></i>厨子呢，<i>⿺</i><i></i><i></i>菜跟甜点，都做<i></i><i></i><i></i>好。”廖雨琴说着就拿着吃<i></i>起来。
魏风<i></i>经检查过，似乎也<i></i><i></i>什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“嗯，<i></i>确<i></i>好吃，<i></i>尝尝。”廖雨琴<i></i>着魏风说<i></i>。
魏风点<i></i>点<i></i>，<i></i>拿起<i></i><i></i>块，就<i></i>快<i></i>放<i></i>嘴里<i></i>时候 <i></i>发觉<i></i><i></i>对劲。
廖雨琴<i></i><i></i><i></i><i></i>吃 就<i>⿰</i><i></i>肯定<i></i>什<i></i>，<i></i>然<i></i><i></i><i></i>那<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>里面放东西<i></i>，<i></i>色<i></i>味，<i></i>还<i></i>让<i></i>感觉到<i></i>。”魏风<i></i>着廖雨琴说<i></i>。
廖雨琴<i></i>马就赶紧催吐，<i></i>可<i></i><i></i>经吃<i></i><i></i>块，<i></i>定<i></i>赶紧吐出来，<i></i>可<i></i><i></i>就<i></i><i></i>被暗算。
“<i></i>吃<i></i>那块<i></i>事，周斌也<i></i>聪<i></i>，<i></i><i></i><i></i>放<i></i>几块，<i></i><i></i><i></i>全都放。”魏风<i></i>着廖雨琴说<i></i>。
听到<i></i><i></i><i></i>说，廖雨琴就放<i></i><i></i>，还好周斌<i></i><i></i>全放。
“那里面<i></i>东西<i></i>什<i></i>呢？”廖雨琴<i></i>好奇<i></i><i></i>着魏风。
魏风闻<i></i>闻，<i></i><i></i>味<i></i>，也<i></i><i></i>颜色，<i></i>块甜点<i></i>起来也<i></i><i></i>什<i></i><i></i>同，跟其<i></i><i></i>甜点<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>再仔细<i></i>判断<i></i><i></i>番，终于，<i></i><i>⿰</i><i></i><i></i><i></i>什<i></i><i></i>。
“<i></i>迷药，而且效<i></i>强劲，就算<i></i>咱俩，说<i></i>定也会受到影响，<i></i><i></i>周斌下<i></i><i></i>多。”魏风说着，就把其<i></i>下药<i></i>甜点都拿<i></i>出来。
廖雨琴<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i>咽<i></i><i></i>下口水，周斌<i></i>然<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>完）
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 冰凌雨 的《萩原失忆后对松田一见钟情了》最快更新
第94章 第 94 章 免费阅读.[.aishu55.cc]
