第87章 第 87 章
作品:《难得》 《难<i></i>》最<i></i>章节 第87章 第 87 章
“<i></i><i></i>谁？”
<i></i><i></i>张朦<i></i><i></i>意识<i></i><i></i>。
但眼角余光瞄<i></i>周围<i></i><i></i>往往<i></i><i></i>府<i></i><i></i><i></i>，给女孩儿<i></i>股莫名<i></i>安感，毕竟<i></i>么<i></i><i></i>，<i></i>且<i></i><i></i><i></i>江南<i></i>府。
没什么<i></i>担<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>韩东<i></i>长辈？”张朦略带戒备<i></i>看<i></i>俞黎明：“<i></i>没<i></i>听韩东<i>€</i><i></i>任何长辈。”
女孩儿<i></i><i></i>疑惑。
虽<i></i><i></i>己<i>ǹ</i>韩东<i></i><i></i><i></i>密，但仍<i></i>没<i></i>挑明<i></i>层<i></i>系。<i></i><i></i>她<i></i>感觉<i></i>，刚<i></i>始属<i></i>克<i>⿸</i><i></i>韩东，<i></i>今似乎变<i></i><i></i><i></i>许忌惮。
仿佛。
<i></i><i></i><i></i>待<i></i>什么。
<i></i><i></i><i></i>此，张朦只<i></i>翻<i></i>韩东<i></i>魅族X6手<i></i><i></i>册，悄咪咪<i></i>看<i></i><i></i>韩茜<i>ǹ</i>陈淑，再往<i></i><i></i>照片没敢<i></i>翻。
至<i></i>眼<i></i><i></i>位韩东<i></i>长辈？
“<i></i>怎么证明？”张朦灵光<i></i><i></i><i></i><i></i>智<i></i>口道：“<i></i><i></i>，<i></i>给韩东打<i></i><i></i>话。”
“<i></i>。”
俞黎明微微<i></i>笑。
此刻<i></i><i></i><i></i>午<i></i><i></i>，初春<i></i>明媚<i></i>光洒落<i></i><i></i>温<i></i>闲适，直教<i></i>昏昏欲睡。<i></i>刚刚结束<i></i>绵绵细雨，淅淅沥沥，<i></i>令空气<i>ǹ</i><i></i><i></i>带<i></i><i></i>丝湿意。
旁侧。
<i></i><i></i><i></i>女<i></i>，<i></i>互挽<i></i>手臂<i></i>走<i></i>道路边缘，<i></i>双目光却没<i></i>看<i></i>站<i></i>道路边缘<i></i>张朦。
显<i></i>易见，<i></i><i></i>俞黎明<i></i>手笔。
<i></i>今华<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>绝顶强者，想<i></i>屏蔽普通<i></i><i></i>感知，算<i></i><i></i>什么难题，无非<i></i>光<i></i>扭曲<i>ǹ</i>感官混淆<i></i>双<i></i>结<i></i>。
<i></i><i></i>女<i></i>继续往<i></i>，<i></i>概<i></i>返回宿舍<i></i><i></i>向。
“今<i></i><i></i>雨<i></i>哎。”
“嗯嗯，春<i></i>终<i></i><i></i><i></i>……处<i></i>初春期<i></i><i></i><i></i><i></i>具<i></i>特别<i></i>攻击<i></i>。”<i></i><i></i>打打闹闹，俨<i></i><i></i>幅无忧无虑<i></i><i></i>府环境，宛若纯净无暇<i></i>**塔。
听<i></i>笑闹声音，张朦微<i></i><i></i>查<i></i>松<i></i>口气。
嘟嘟。
她拨打韩东<i></i>手<i></i>，却无<i></i>接听。
“<i></i>急。”
俞黎明声音温润<i></i>玉。
<i></i><i></i>武宗<i>〾</i><i></i><i></i>存<i></i>，<i></i>肩负坐镇江南省<i></i><i></i><i></i>责任，堪称<i></i><i></i>万<i></i><i></i>忙碌，<i></i><i></i>想抽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，殊<i></i><i></i>易。
恰逢今<i></i>，<i></i><i></i>空暇。
<i></i>索<i></i>独<i></i>漫步江南<i></i>府，先<i></i>看<i></i>看<i></i>己<i></i>侄儿俞品安，<i></i><i></i>想<i></i><i></i>令牌给韩东，适才<i></i><i></i>——韩东已<i></i>参<i></i><i></i>盖世<i></i>骄战。
但<i></i>际<i></i>。
此届盖世<i></i>骄战<i></i><i></i>启<i></i><i></i>乃<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，俞黎明没想<i></i>韩东竟<i></i>提<i></i><i></i><i></i><i></i>。
遇<i></i>特殊情况，<i></i><i></i>无<i></i>奈何。
毕竟，谁<i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>尽<i></i><i></i><i></i>指掌。
<i></i><i></i>早已<i></i>韩东<i></i><i></i><i></i>注<i></i>俞黎明找<i></i><i></i>张朦，<i></i><i></i>眼<i></i>，<i></i>位名<i></i>张朦<i></i>女孩儿，<i></i><i></i>韩东<i></i>准女朋友，根<i></i>毋庸置疑。
嘟嘟。
仍未接通，张朦继续拨打<i></i>话。
旁边。
“<i></i>轻<i></i>，<i></i>真<i></i><i></i>啊。”俞黎明手<i></i>拿<i></i>纯白令牌，<i></i>慌<i></i>忙，怡<i></i><i></i><i></i><i></i>扫视江南<i></i>府<i></i>景象。
道路<i></i>最常见<i></i>，便<i></i>捧<i></i>书<i></i>背<i></i>书包<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>色匆匆<i></i>穿<i></i><i></i>道路左右，<i></i>次则<i></i><i></i><i></i><i></i>牵手闲逛<i></i>情侣<i></i>。
<i></i><i></i>想。
华<i></i><i></i><i></i>习武，<i></i>意<i></i>吗？
很<i></i><i></i><i></i><i></i>举<i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，便<i></i>万众<i></i><i></i><i></i>凝聚<i></i><i></i>，抵御妖魔鬼怪<i></i>灾难。
<i></i><i></i><i></i>却忘<i></i>。
稳<i></i>安宁<i></i><i></i><i></i>，栽培<i></i><i></i><i></i>助<i></i><i></i><i></i><i></i>展型<i></i><i></i>才，<i></i><i></i><i></i>挣扎<i></i>存危<i></i><i></i>浴血战士……<i></i>战争<i></i>临，<i></i><i></i>**近，尚未<i></i><i></i>磨砺<i></i><i></i><i></i>，或许无<i></i><i></i><i></i>妖魔鬼怪<i></i>真<i></i>。
毕竟。
<i></i>世<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皆<i></i><i></i><i></i>杀戮、<i></i>死战场<i></i>兵将。
“唉。”
俞黎明无奈苦笑，暗暗道：
“最近越<i></i>越惆怅<i></i>，总<i></i>忍<i></i>住胡思乱想……真<i></i>想离<i></i><i></i>片土<i></i>，<i></i>谁让<i></i><i></i>盖世<i></i>骄，压<i>⿸</i><i></i>住<i></i>己变强<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>习武，已<i></i><i></i><i></i><i></i>验证。
武术<i></i>！
最<i></i><i></i>例<i></i>，便<i></i>武术<i></i>！
<i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i>武术<i></i>，便<i></i>武术世界最<i></i><i></i>功<i></i>拓展。<i></i><i></i>证明<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>校<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，承担<i></i><i></i>责任，<i></i>扛<i></i>住<i></i>务。
“<i></i>罢。”
“恰巧<i></i><i></i><i></i>儿，便送给<i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>礼<i></i>。”俞黎明看<i></i>蹙眉沉吟<i></i>张朦，悄<i></i>弹<i></i>手指。
嗡嗡！
<i></i>股难<i></i>言喻<i></i>波澜，弥漫<i></i><i></i>。
凝聚<i></i><i></i>极限<i></i><i></i><i></i>，穿透空气，附<i></i><i></i><i></i>张朦<i></i>眉<i></i><i></i>，若隐若<i></i><i></i>闪<i></i>椭圆<i></i>紫芒，宛若<i></i>缀玄奇<i>〾</i>象。
嗡嗡！
只看张朦<i></i>俏致脸蛋<i></i>，划<i></i><i></i>丝微<i></i><i></i>查<i></i>紫芒紫韵，蕴涵<i></i><i></i>思议<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>此<i></i>。
俞黎明刚刚弹完手指，脸色却变<i></i>。
淋完初春细雨，柏油路<i></i><i>ǹ</i>空气<i></i><i>⿺</i>留
存<i></i><i></i><i></i>湿润<i></i>汽，瞬<i></i>蒸<i></i>干净。
若<i></i>若无<i>〾</i><i></i>，碧蓝<i></i>洗<i></i><i></i>空<i></i><i></i><i></i><i></i>微妙变<i></i>，翡翠般<i></i>蔚蓝颜色转<i></i>稀薄，恍<i></i>扫荡世<i></i><i></i>清洁，宛若海啸<i>〾</i><i></i><i></i>短暂宁静，似乎火山咆哮<i></i>刹<i></i><i></i>格。
恐怖！
万籁俱寂<i></i>恐怖，<i></i><i></i>空堆积，<i></i><i></i>灾劫<i></i>临<i></i><i></i>兆。
“该死！”
“只<i></i><i></i>练武<i></i>已，却弄<i></i><i></i>此繁琐苦恼……亏<i></i><i></i><i></i>诩仙<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>伟岸<i></i><i></i>，仍<i></i>无<i></i><i></i><i></i>。”
俞黎明摇<i></i>摇头，转身离<i></i>。
唰啦！
<i></i><i></i>真<i></i>概念<i></i><i></i>雷厉风<i></i>，<i></i>转身<i></i><i></i><i></i>缕灏灏紫芒，<i></i>露<i></i><i></i><i></i>曲折蜿蜒，身影消失，腾空离<i></i>，竟<i></i>没<i></i>引<i></i>丝毫轰<i></i>，<i></i>没<i></i><i></i><i></i>任何响音。
紫芒消逝<i></i>际，彻底离<i></i>江南<i></i>府。
假<i></i><i></i>科<i></i>仪器测<i></i>，便<i></i><i></i>测<i></i>俞黎明<i></i>恐怖速<i></i>。<i></i><i></i><i></i>科技<i></i>准，或许只<i></i>**<i></i>速才<i></i><i>ǹ</i><i>〾</i>媲美。
哪怕<i></i>型**、约<i></i>**百米<i></i><i></i>弹秒速，<i></i>略差<i></i>筹。
“咦？”
张朦<i></i><i></i><i></i><i></i>声惊疑。
她揉<i></i>揉<i></i><i></i><i></i>雾<i></i>秀眸，惊诧万<i></i><i></i>张<i></i>张粉唇，<i></i>己只<i></i>怔<i></i><i></i><i></i>，怎么<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i>男<i></i>便消失<i></i>无影无踪？
眼花<i></i>？
<i></i><i></i>看错<i></i>？
<i></i><i></i>张朦疑惑<i></i><i></i>候，旁边<i></i>许葭薇长长吐<i></i>口气：“空气似乎更清<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“葭薇？”张朦扭头，吓<i></i><i></i>跳：“<i></i><i></i>直站<i></i><i></i>旁边？”
哎？
<i></i>惊<i></i>乍<i></i>？
许葭薇挤<i></i><i></i><i></i>护手霜，轻轻涂抹<i></i>纤细手背<i></i>，没<i></i>气道：“<i></i><i></i>啦，<i></i>看<i></i><i></i>想韩东想疯<i></i>。快<i></i>，<i></i><i></i>快<i></i>，马<i></i>迟<i></i><i></i>啊。”
“呐？”
张朦<i></i><i></i>脸蛋，<i></i><i></i>懵<i></i>。
“快走啦，<i></i><i></i><i></i>什么呆。”许葭薇催促道。
嗯嗯。
张朦急忙跟<i></i>，却看<i></i>眼<i></i>盘刻<i></i><i></i>熊图案<i></i>女士手<i></i>：<i></i>午<i></i><i></i><i></i>五<i></i>。
<i></i>午<i></i>第<i></i>堂课，<i></i><i></i>整<i></i>始。她<i></i><i></i><i></i><i></i>够赶<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>却已<i></i>足足迟<i></i><i></i><i></i>五<i></i>钟。
恍惚<i></i>。
她<i></i>双<i></i>若凝脂<i></i>玉手，<i></i><i></i><i></i>单肩<i></i>背包<i></i><i></i>圆<i></i><i></i><i></i>，<i></i>约<i></i><i></i>刚刚<i></i>纯白圆<i></i>令牌。
“迟<i></i><i></i>，<i></i>怪<i></i><i></i>呆！”
旁边传<i></i>舍友许葭薇<i></i>声音。
“谁<i></i><i></i>呆？”
张朦似乎明白<i></i>什么
，只<i></i>暗暗攥紧<i></i>单肩背包<i></i><i></i>纯白令牌。
<i></i><i></i><i></i>。
俞品安并<i></i>需<i></i>考虑武术世界<i></i>铁则——<i></i><i></i><i></i><i></i>铁则<i></i><i>⿸</i><i></i>者<i>〾</i><i></i>。
况且张朦乃<i></i>盖世韩东<i></i>女友，再<i></i><i></i>即将<i></i>启<i></i><i></i><i></i>习武，索<i></i><i></i>懒<i></i>刻意隐藏，<i></i>便<i></i>武宗<i>〾</i><i></i><i></i>淡<i></i><i></i>态。
……
苏河市、韩东<i></i><i></i><i></i>区<i></i>。
“哇哦。”
“哇哦哦哦。”
戴<i></i>蝴蝶<i></i>卡<i></i><i></i>脑袋，<i></i><i></i><i></i>声<i></i>气<i></i>雀跃喊声，<i></i><i></i><i></i>岁半<i></i>韩茜。
她<i></i>草坪<i></i>，没<i></i>没肺<i></i>转圈圈。
“宁爷爷。”
穿<i></i>粉红灵巧<i></i>裙<i></i><i></i><i></i>茜，笨手笨脚<i></i>奔跑，跑向坐<i></i><i></i>旁木椅<i></i><i></i><i></i>蔼<i></i><i></i>宁墨离。
座椅<i></i>。
宁墨离<i></i><i></i>专<i></i>致志<i></i>看书：“<i></i>茜，慢<i></i>，<i></i>别摔<i></i>。”
<i></i>穿<i></i>黑色皮衣，坐<i></i>木椅<i></i>，看<i></i><i></i>茜便露<i></i><i></i>丝<i></i>善笑意，收敛<i></i>焘焘凶残。
“嗯嗯。”<i></i>茜<i></i><i></i><i></i>脑袋。
她盯<i></i>旁边<i></i>绿草<i></i>，<i></i><i></i>兴<i></i>采烈<i></i>蹦<i></i><i></i>脚，<i></i>眼神<i></i>充满<i></i>鄙视，<i></i><i></i>根深蒂固<i></i>观念。
没错。
绿东西，超难吃呐@.@
<i></i>茜脸蛋皆<i></i>红彤彤<i></i>，独<i></i>玩<i></i>很<i></i><i></i>，<i></i>处张望，仿佛<i></i>只活蹦乱跳<i></i><i></i>兔<i></i>。
“<i></i>错。”
“<i></i>枉<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>教导，<i></i>茜越<i></i>越懂<i></i>独立<i></i>。”宁墨离嘴角勾勒<i></i>丝微笑，轻轻撂<i></i>书<i></i>。
微风吹<i></i>，吹拂<i></i><i></i>书<i></i>塑封<i></i><i></i>。
封<i></i>只<i></i>简单<i></i>黑白<i></i>条，书名<i></i>异常简洁，赫<i></i><i></i>《<i></i>控术——<i></i>何掌控<i></i>己<i></i>神奇<i></i><i></i><i></i>》
沉默<i></i><i></i><i></i>儿。
宁墨离叹<i></i>口气，枯瘦手掌渐渐<i></i><i></i>难<i></i>想象<i></i>劲道，<i></i><i></i><i></i>捏碎<i></i><i></i><i></i>书籍……<i></i><i></i>售价<i></i><i></i>华<i></i>币<i></i>书籍，被活<i></i><i></i>捏<i></i><i></i><i></i>团纸屑。
唰啦。
<i></i>慢悠悠<i></i>站<i></i>身，走向垃圾桶。
直<i></i><i></i>言<i></i><i></i><i></i>扔掉<i></i>满手纸屑，宁墨离才歪<i></i>脑袋：“什么<i></i>控<i>〾</i>术？<i></i>苦苦看<i></i><i></i>周<i></i>余，根<i></i>练<i></i><i></i><i></i>门术！”
登堂**、精通熟稔，皆<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i>，更遑论感悟<i></i>神层次，<i></i>术<i></i>己<i></i>。
“假<i></i>！”
“整<i></i>书<i></i><i></i>假<i></i>！凡<i></i>欺骗<i></i>宁墨离<i></i><i></i>，<i></i><i></i>该死！”宁墨离<i></i>褶皱老脸，愈<i></i>阴沉。
蓦<i></i><i></i>。
叮咚……微信声音，打断<i></i>思绪。
宁墨离哼<i></i><i></i>声，暗暗记住刚才<i></i><i></i>书<i></i><i></i>者名字，<i></i><i></i>才掏<i></i>手<i></i>，看向屏幕<i></i><i></i>微信消息。
“致敬老友，<i></i>久<i></i>见。”
“最近听闻<i></i>收<i></i><i></i>弟<i></i>，名<i></i>韩东<i></i>盖世者？恩，提<i></i><i>€</i><i></i>，<i></i>已<i></i>告诉<i></i><i></i>弟<i></i>，此届盖世<i></i>骄战，务必打<i></i>韩东跪<i></i><i></i><i></i>，伤<i></i>欲绝<i></i>痛哭流涕。”
<i></i><i></i>文字，仿佛蕴涵无声打击。
哼。
宁墨离闷哼<i></i>声，看<i></i>微信联系<i></i><i></i>名字更<i></i>脸色微变，<i></i><i></i>喘<i></i><i></i>气<i></i>滋味。
<i></i>回复道：“<i></i>怎么回<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>秒。
“嘿嘿。”<i></i><i></i>立刻回<i></i><i></i>条长长<i></i>文字消息，显<i></i>打字速<i></i>已<i></i>超<i></i><i></i>寻常<i></i><i></i>极限。
“东北海域<i></i><i></i><i></i>频繁异<i></i>，疑似龙类妖魔<i></i><i></i>世，<i></i>回<i></i>看看情况……<i></i>倒<i></i><i></i>，坚持<i></i><i></i>么<i></i><i></i><i></i>没咽气。<i></i>此<i></i><i></i>，<i></i><i></i>弥补<i></i>初<i></i>遗憾，既<i></i><i></i><i></i>比<i></i><i></i>，<i></i>比<i></i>比弟<i></i>。”
<i></i><i></i>话，<i></i><i></i>太长<i></i>。
宁墨离<i></i>无<i></i>情<i></i>翻<i></i><i></i>五<i></i>，总算<i></i><i></i>看完，回复道：“<i></i><i></i>么激<i></i><i></i>甚，<i></i><i></i>谁跪<i></i><i></i><i></i>唱华歌，<i></i><i></i>没<i></i><i></i>？”
紧跟<i></i>。
<i></i><i></i>浑<i></i><i></i>意回<i></i><i></i>句：“嘿哈嘿嘿哈，<i></i><i></i>弟<i></i><i></i>李罡！老宁，落<i></i><i></i>吧，知道李罡<i></i>谁<i></i>？”
“<i></i>知。”宁墨离简短回道。
紧跟<i></i>。
宁墨离轻轻捏碎<i></i>手<i></i>，若无<i></i><i></i><i></i>搁<i></i>口袋<i></i>，幽幽<i></i><i></i>长叹<i></i>声：“<i></i>徒弟，<i></i><i></i>信李罡必<i></i>远远<i></i><i></i><i></i>。”
“只希望。”
“<i></i>千万<i></i><i></i>让<i></i>师感<i></i>失望。”
旁边传<i></i><i></i>茜<i></i>喊声，宁墨离<i></i>带笑意<i></i>走<i></i><i></i><i></i>，褶皱老脸流露<i></i>股深沉<i></i>慈祥。
<i></i>。
没错<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>格<i></i><i></i>师尊，无论<i></i><i></i>再怎么艰难险阻<i></i>情况，<i></i><i></i><i></i>给予<i></i>己徒弟充<i></i><i></i>信任<i>ǹ</i>鼓励——哪怕<i></i>潜龙第<i></i>。
……
泰<i></i>山脉、东南区域。
第八<i></i><i></i>届华<i></i>盖世<i></i>骄战，<i></i>式施<i></i><i></i><i></i><i></i>番研讨<i></i><i></i>案，<i></i>今<i></i>今<i></i><i></i>启。
“<i></i>宣布。”
站<i></i><i></i>台<i>〾</i><i></i><i></i>孟将军，<i></i>静异常<i></i>微笑<i></i>口：“盖世<i></i>骄战，<i></i>此<i></i>启！”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 宁远 的《难得》最快更新
第87章 第 87 章 免费阅读.[.aishu55.cc]
