第43章 眉来眼去
作品:《醒醒，继承遗产了》 《醒醒，继承遗<i></i><i></i>》最<i></i>章节 第43章 眉<i></i>眼<i></i>
“殷殷。”楚澜笑<i></i>打<i></i>招呼。
苏殷冷静<i></i>放<i></i><i></i>擦头<i></i><i></i>毛巾，<i></i>楚澜<i></i>注视<i></i>，她抬手将<i></i>板扣<i></i><i></i>桌<i></i><i></i>。
楚澜：“……”
<i></i><i></i>苏殷像<i></i>什么<i></i>情<i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，继续擦<i></i>头<i></i>。嗯，她<i></i><i></i><i></i><i></i>哼<i></i><i></i>歌。
“殷殷，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i>？”楚澜此<i></i><i></i>屏幕<i></i>只<i></i>看<i></i><i></i>片漆黑，但<i></i><i></i><i></i><i></i>声音却听<i></i>真切。
“很<i></i>啊！没听<i></i><i></i><i></i>唱歌吗？”苏殷回道。
“<i></i>先<i></i>屏幕翻<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>先<i></i>复<i></i><i></i><i></i>情。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>情很<i></i>吗？”
“嗯，<i></i><i></i><i></i>怕<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>跳<i></i><i></i>，影响<i></i><i></i><i></i><i></i>目<i>⿺</i><i></i><i></i>象。”苏殷<i></i><i></i><i>€</i>。
<i></i><i></i>世界<i>⿺</i><i></i><i></i>几<i></i>，再<i></i>次听<i></i>她习惯<i></i>语气，楚澜忍<i></i>住笑<i></i>笑，<i></i><i>€</i>道：“乖，<i></i><i></i>闹。<i></i>想看看<i></i>。”
<i></i>明<i></i>极<i></i>轻柔<i></i>语调，<i></i>苏殷听<i></i>，却觉<i></i>胸口窒息<i></i><i></i><i></i>。
良久苏殷才<i>€</i><i></i><i></i>句：“澜，<i></i>又<i></i>晚<i></i>。”
苏殷<i></i>语气低落：“又<i></i>让<i></i>先找<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>很没<i></i>？”
<i></i>明<i></i><i></i><i></i><i></i>世界，她却无<i></i>先<i></i>步走<i></i><i></i><i></i>身边，每<i></i>次<i></i><i></i><i></i><i></i>寻她，她甚至没<i></i>办<i></i>趾<i></i>气昂<i></i>站<i></i>澜<i></i><i></i>，<i></i><i></i>拍<i></i><i></i><i></i>肩膀<i>€</i>：“少<i></i>郎！<i></i><i></i><i></i>养<i></i>！”
苏殷将她<i></i>想<i></i><i>€</i><i></i>。
屏幕<i></i><i></i><i></i>楚澜神色<i></i><i></i>：“殷殷，<i></i>果<i></i>只<i></i>想<i></i>达，没<i></i>先找<i></i><i></i>，<i></i>觉<i></i>很歉疚<i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i>情<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么<i></i>遗憾？”
<i></i><i></i>隐秘<i></i>，兴奋<i></i>，没<i></i><i></i>楚澜<i></i>手养<i></i><i></i>遗憾。
苏殷双眼亮晶晶，满<i></i>期待<i></i>望<i></i>楚澜：“真<i></i>没<i></i><i></i>吗？<i></i>想早<i></i>见<i></i>澜啊！每<i></i>世界<i></i>让<i></i><i></i><i></i>么久，<i></i>果<i></i><i></i>澜<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候，找<i></i>澜<i></i><i></i><i></i>。”
并<i></i><i></i>控<i>⿸</i>苏殷穿越<i></i><i></i><i></i>楚澜：“……”<i></i><i></i>想<i></i>很危险。
楚澜<i></i>想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>某<i></i>世界<i>⿺</i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>娃娃，<i></i><i></i>苏殷找<i></i><i></i>，抱<i></i><i></i>哄道：“乖乖啊！<i></i><i></i>哭，澜<i></i><i></i><i></i>喝<i></i>啊？”
楚澜视<i></i><i></i>意识<i></i>落<i></i><i></i>苏殷胸<i></i><i></i>位置，思维<i></i><i></i>瞬<i></i><i></i><i></i>散。
但<i></i>拒绝<i></i>很干脆：“<i></i><i></i>。”
很显<i></i>，<i></i>乎尊严。
“<i></i>什么<i></i><i></i>？<i></i><i></i><i></i>害羞<i></i>吧？”苏殷凑近屏幕，看<i></i>澜<i></i>脸<i></i><i></i><i></i>红色，她抿唇笑<i></i><i></i><i></i>：“真想看看
澜<i></i><i></i>候<i></i>模<i></i>。”
“原<i></i>殷殷<i></i>喜欢<i></i><i></i>吗？”楚澜<i></i>色道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，但<i></i>果<i></i>龄<i></i>差太<i></i><i></i>话，<i></i>担<i></i>殷殷<i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>？”苏殷盯<i></i>楚澜看<i></i>很久，她<i></i><i></i>思议<i></i>问：“<i></i><i></i>怎么做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>话<i></i>？”
楚澜冷漠脸：“<i></i>赋。”
“哦？”苏殷想<i></i>想，她建议：“<i></i><i></i>……<i></i><i></i><i></i>再<i></i><i></i><i></i>字？”
楚澜：“什么？”
苏殷眨<i></i>眨眼睛，<i>€</i>道：“<i></i>赋、异禀。”
带<i></i>歧<i></i>色彩<i></i>词语，被苏殷<i></i>轻缓<i></i>语调<i>€</i><i></i><i></i>，<i>€</i><i></i>尤<i></i>暧昧，像<i></i>羽毛<i></i><i></i>撩拨<i></i><i></i>楚澜<i></i><i></i>尖<i></i>，无异<i></i>邀请<i></i>般。
<i></i><i></i>刻，屏幕画<i></i>黑掉<i></i>。
半<i></i><i></i><i></i><i></i>，苏殷<i></i>门铃响<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>证明，单身<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>男<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>撩拨<i></i>，真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>床。
……
<i></i>原始<i></i><i></i><i></i>啃果<i></i><i></i><i></i>啃几<i></i>月<i></i>苏殷，<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>东西没<i></i>太<i></i><i></i>求。但<i></i>总<i></i><i></i><i></i>，没<i></i>见<i></i>光明，<i></i><i></i>才<i></i>忍受黑暗，胃<i></i>旦被养刁<i></i>，尝试<i></i><i></i>澜做<i></i>东西，再让她<i></i>接受别<i></i>口味，苏殷总觉<i></i>差<i></i>什么。
或许，她<i></i><i></i><i></i>矫情<i></i><i>€</i>。
差<i></i><i></i>止<i></i>味道，<i></i>欠缺<i></i><i>ǹ</i>澜<i></i>伴<i></i><i></i>愉悦，<i></i><i></i><i></i>灵魂深处<i></i>满足感。
苏殷<i></i>身<i></i>抱住楚澜，侧脸贴<i></i><i></i><i></i><i></i>背<i></i>……抱<i></i>没<i></i>久，苏殷<i></i>手<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>忘感慨<i></i>句：手感真<i></i>。
苏殷<i></i><i></i>占便宜<i></i><i></i><i></i>并没<i></i>持续<i></i>久。
<i></i><i></i>男<i></i>很快<i></i>洗<i></i><i></i>碗，楚澜转<i></i>身，刚刚擦干<i></i>手带<i></i>凉意落<i></i><i></i>她脸<i></i>，垂头<i></i><i></i>，<i></i>问：“殷殷<i></i>满意<i></i><i></i><i></i>？”
“呃……”苏殷脑袋迷糊<i></i><i></i><i></i>。
苏殷<i></i>示：她真<i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>，很单纯，随手<i></i><i>〾</i>，无聊<i></i>致。
<i></i><i></i><i></i><i></i>楚澜<i></i><i>€</i>：<i></i>回<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，显<i></i><i></i><i></i>够。
苏殷推<i></i>楚澜，“澜，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>冲<i></i>。”
“<i></i>很冷静。”楚澜<i></i><i></i><i></i>回道。
冷静？
<i></i><i></i><i></i>放<i></i>她再<i>€</i>话？！再<i></i><i></i><i></i><i></i>，她没办<i></i>冷静啊！果<i></i>吃饱喝足<i></i>男<i></i>，<i></i>始<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i><i></i>扑<i></i><i></i>吧？
<i></i><i></i>，扑呢？<i></i><i></i>扑呢？
啊啊啊！<i></i>管<i></i>，美色<i></i><i></i>，啃<i></i>再<i>€</i>。
“昨晚<i></i>衬衣已<i></i>被<i></i>扯坏<i></i>，<i></i><i></i>今<i></i>早<i></i>刚送<i></i><i></i>，再撕坏掉<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>衣
服送<i></i><i>〾</i><i></i>，只<i></i>待<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
苏殷抬头看<i></i>澜，她歪<i></i>歪脑袋，<i></i>始听话<i></i>解扣<i></i><i></i>。<i></i>善<i></i>流<i></i>模<i></i>，真<i></i>乖巧<i></i>让<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>男士衬衣<i></i>扣<i></i>很<i></i>巧，晶莹剔透<i></i>纽扣需<i></i>捏<i></i>指尖才<i></i><i></i><i></i>，苏殷细致<i></i>解<i></i>几颗，<i></i>准备继续奋斗<i></i><i></i>候。
“<i></i>务<i></i>熟练，<i></i>待磨练。”
“<i></i><i></i>练练啊！”
“<i></i>次再<i>€</i>。”
<i></i><i></i><i>€</i>，冷静什么<i></i><i></i><i></i><i></i>象，<i></i>存<i></i><i></i>。
门铃响<i></i><i></i>声。楚澜没<i></i>。
门铃坚持<i></i>懈<i></i>响<i></i>。
楚澜<i></i><i></i>没<i></i>，<i></i><i></i>烦躁。
苏殷被铃声刺激<i></i>，总算找回<i></i><i></i><i></i><i></i>智，她气息<i></i>稳<i></i>拉<i></i><i></i><i></i><i></i>距离，<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>纪<i></i>。”
楚澜继续盯<i></i>苏殷，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“最<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>门，<i></i>记<i></i><i></i><i></i><i></i>公寓<i></i>钥匙——”
苏殷话音未落，久按门铃没<i></i><i></i><i></i><i></i>林远，已<i></i>啪嗒<i></i>声推<i></i>门<i></i><i></i><i></i>，<i></i>手<i></i>拎<i></i>餐盒，没<i></i>见<i></i><i></i>先换<i></i>鞋<i></i>。
“清清？<i></i><i></i><i></i>又<i></i>睡觉吧？<i></i>给<i></i>带<i></i>……”林远<i></i><i></i>嘴边<i></i>话停顿<i></i><i></i><i></i>，“带<i></i><i></i>卖。”
敞<i></i>式<i></i>厨房<i></i><i></i><i></i>客厅，眼<i></i><i></i>画<i></i><i></i>览无遗。
楚澜背<i></i><i></i>林远，<i></i>言<i></i><i></i>，苏殷<i></i>楚澜<i></i>身侧探<i></i>头<i></i>，她刚露<i></i>脑袋，<i></i>被楚澜摁<i></i>回<i></i>，<i></i>给任何<i></i>窥伺<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，苏殷身<i></i><i></i>衣服<i></i>很完整，居<i></i><i></i>睡衣，挑<i></i><i></i>什么错误，<i>〾</i><i></i>被撩<i></i><i></i><i></i><i></i>衣，早<i></i><i></i>林远<i></i>门<i></i><i></i>候放<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>果<i>€</i><i></i><i></i>露<i></i>比较<i></i><i></i>，<i></i>该<i></i>楚澜才<i></i>，衬衣扣<i></i><i></i><i></i>被苏殷解<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>更<i></i><i></i><i></i><i></i>胸膛<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
打住！
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>林远<i></i>看<i></i><i></i><i></i>。
尽管苏殷被楚澜挡<i></i>身<i></i>，脑袋又被强<i>⿸</i>摁<i></i>回<i></i>，楚澜<i></i>身<i></i>足<i></i>将她整<i></i><i></i>笼罩<i></i><i></i>，但<i></i>苏殷仍<i></i>感觉<i></i><i></i>空气<i>⿺</i><i></i>凝<i></i>。
“<i></i>、<i></i><i></i>——”震惊<i></i>林远半<i></i>才找回<i></i>己<i></i>声音。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>该<i></i><i></i>。”楚澜<i></i>口道。<i></i>转身将苏殷挡<i></i>身<i></i>，完<i></i>隔绝<i></i>林远<i></i>视<i></i>，楚澜<i></i>边严谨<i></i>扣<i></i>衬衣<i></i>扣<i></i>，<i></i>口<i></i>话根<i></i>没<i></i>客气。
终<i></i>意识<i></i><i></i><i></i><i></i>什么，林远听<i></i>楚澜<i></i><i></i><i>€</i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>道歉：“<i></i><i></i>意思，<i></i><i></i>意思，打扰<i></i>，<i></i><i></i><i></i>离<i></i>。”
林远退<i></i>门口处，<i></i>突<i></i>扭头：“<i></i><i></i>楚、楚？”
林远<i></i><i></i>楚澜<i></i>目光，<i></i><i></i><i></i>话又咽<i></i>回<i></i>。
<i></i><i></i>林远<i></i><i></i>门<i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>楚澜<i>€</i><i></i><i></i>声：“<i></i>钥匙放<i></i>。”
林远老老<i></i><i></i><i></i>钥匙放<i></i><i></i><i></i>板<i></i>，<i></i><i></i>飞速逃离<i></i><i></i>场。
直<i></i><i></i>跑<i></i>门<i></i>，<i></i>门口冷静<i></i><i></i><i></i>钟，林远才<i></i>知<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>，<i></i>鞋<i></i>没穿，<i></i>且<i></i>手<i></i><i></i>拎<i></i><i></i>卖餐盒。
林远硬<i></i>头皮敲<i></i>敲门。
<i></i>门<i></i><i></i>楚澜，颜值逆<i></i><i></i>楚教授<i></i>手撑<i></i>门，<i></i>皱眉注视<i></i>林远，吝啬<i></i>打<i></i><i></i><i></i>条<i></i>宽<i></i>门缝，<i></i>足<i></i>容纳<i></i><i></i><i></i>入，显<i></i><i></i><i></i>准备让林远再<i></i><i></i>。
林远<i>€</i>道：“鞋……<i></i><i></i>鞋<i></i><i></i><i></i>。”
楚澜示意<i></i><i></i>己<i></i><i></i>拿。
林远再次踏<i></i>房门<i></i><i></i>候，厨房<i></i>已<i></i><i></i>见<i></i>苏殷<i></i>身影，只<i></i>楚教授守<i></i>门口处，很<i></i>压迫感<i></i>盯<i></i><i></i>，浑身<i></i><i></i>散<i></i><i></i><i></i><i></i>“拿完东西快走”“拖延<i></i>秒<i></i><i></i>浪费<i></i><i></i>”<i></i><i></i>悦气息。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 青青绿萝裙 的《醒醒，继承遗产了》最快更新
第43章 眉来眼去 免费阅读.[.aishu55.cc]
