第163章 第 163 章
作品:《穿成科举文里的炮灰堂弟》 《穿<i></i>科举文<i></i><i></i>炮灰堂弟》最<i></i>章节 第163章 第 163 章
赵<i></i>圆倒<i></i><i></i><i></i>团圆，<i></i>乐融融。<i></i><i></i><i></i><i></i>朋友圈刷<i></i>凌菲云<i></i>视频<i></i>，突<i></i><i></i>很想吃火锅，忍<i></i>住向<i></i>妈建议：“妈，咱<i></i><i></i>吃火锅吧？”
<i></i>妈毫<i></i>客气<i></i>给<i></i><i></i><i></i>记爆粟：“吃什么火锅，<i></i>看<i></i>像火锅！”
赵<i></i>圆愤愤<i></i>躺<i></i>沙<i></i><i></i>装死，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！
凌菲云浑<i></i><i></i>知<i></i>己<i></i><i></i><i></i>血<i></i>潮<i></i><i></i>视频，<i></i>引<i></i><i></i><i></i>么<i></i>故<i></i>。她被村<i></i><i></i>缠<i></i><i></i><i></i>，直<i></i>晚<i></i>九<i></i><i></i>，母女<i></i><i></i>才算<i></i>回<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>。
被<i></i><i></i><i></i>柜<i></i><i></i>放<i></i>，直接拿<i></i><i></i><i></i>床给铺<i></i>。村<i></i>孩<i></i><i></i>，豪豪<i></i><i></i><i></i>玩疯<i></i>，<i></i><i></i>儿早<i></i>累<i></i>睡<i></i><i></i>。
<i></i>孩<i></i>放<i></i>床<i></i>，凌英英<i></i>热<i></i>壶烧<i></i><i></i>给<i></i><i></i>孙擦脸擦手。<i></i>边擦<i></i>边轻声笑道：“幸<i></i><i></i>热<i></i>壶带<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>儿再烧炉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>及。”
凌菲云<i></i>边<i></i>木炭<i></i>火，<i></i>边<i>€</i>：“<i></i><i></i><i></i>嘛，别看<i></i>轮<i></i>，<i></i>键<i></i>候<i></i><i></i>顶<i></i><i></i>。”
凌艳珍<i></i><i></i>飞快<i></i>擦桌椅，<i></i><i></i>忘调侃妹妹：“知道知道，<i></i><i></i><i></i><i></i>满妹儿<i></i>功劳，<i></i>亏<i></i>买<i></i><i></i>辆<i></i>轮车，<i></i><i></i>啊，<i></i><i></i><i></i><i></i>冷冷清清<i></i><i></i>城<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>话<i>€</i><i></i>，凌菲云忍俊<i></i>禁。凌英英却想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>辆<i></i>轮车<i></i>引<i></i><i></i>矛盾，<i></i>让女儿受<i></i>伤，<i></i>己<i></i>入<i></i>院……
想<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>骤<i></i><i></i><i></i>丝阴霾。
凌艳珍<i></i>知<i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i>€</i>错<i></i>话，连忙噤<i></i>声，瞅<i></i>妹妹耸<i></i>耸肩。
凌菲云垂<i></i>眼帘，<i></i>秒<i></i>复又抬眼，转移<i></i>话题：“妈，煤球燃<i></i><i></i><i></i>，热<i></i><i></i><i></i>吗？<i></i>想洗洗——”
凌英英<i></i><i></i>思果<i></i>被转移<i></i>，忙<i></i>迭<i></i>倒<i></i>给女儿洗脸、洗脚。
白<i></i>玩<i></i>太嗨，洗漱<i></i><i></i>躺<i></i>床<i></i>，没<i></i>几<i></i>钟<i></i>睡<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>初<i></i>早<i></i>，凌菲云仍旧六<i></i><i></i><i></i>床，<i></i>门<i></i>跑步。<i></i><i></i>候<i></i><i></i>没亮，凌菲云<i></i><i></i><i></i>绕<i></i>坪场，<i></i><i></i><i></i>路往村口跑<i></i>。
农村<i></i><i></i>没<i></i>路灯，连路<i></i>看<i></i>太清。<i></i><i></i><i></i>村<i></i><i></i><i></i>草<i></i>木<i></i>无比熟悉，凭<i></i>记忆<i></i>知道路<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>坑，哪<i></i><i></i>块石，倒<i></i><i></i>至<i></i>施展<i></i><i></i>。
<i></i>路<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>没碰<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>比<i></i><i></i>晚，村<i></i><i></i>片寂静，只<i></i>少女轻盈<i></i>脚步声，轻轻叩响寂寥<i></i>清晨。
刚跑<i></i><i></i>候<i></i><i></i>冷，<i></i><i></i>跑<i></i>村口<i></i><i></i>候身<i></i>已<i></i>热乎<i></i><i></i><i></i>。凌菲云<i></i>路<i></i><i></i>村，沿<i></i><i></i>泥路往<i></i><i></i>走。路<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>村
<i></i>，<i></i>知<i></i>觉<i></i>竟<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>校很<i></i>，建筑已<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>共<i></i>六<i></i>班，每<i></i>级<i></i><i></i>。教师连校长<i></i><i></i>，只<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>校没怎么变，推<i></i>老旧<i></i>月洞门<i></i>映入眼帘<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>井。<i></i>井<i>⿺</i>央<i></i><i></i><i></i>棵百<i></i>木芙蓉。每<i></i>花季，树<i></i><i></i>满<i></i>粉白红<i></i>色花朵，浓烈<i></i>灿烂。
<i></i><i></i><i></i>棵树，让<i></i><i></i><i></i>凌菲云<i></i><i></i>第<i></i>次<i></i><i></i><i></i><i></i>美<i></i>向往，认识<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>魅<i></i>。
曾<i></i><i></i><i></i>校<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>滴滴涌<i></i><i></i>头，凌菲云嘴角微扬。
“谁呀——”<i></i>道男声骤<i></i>响<i></i>，惊<i></i>凌菲云<i></i>头<i></i>跳。
循声望<i></i>，映入眼帘<i></i><i></i><i></i><i></i>清瘦<i></i>挑<i></i>男<i></i>。额头宽阔<i></i>洁，显<i></i><i></i><i></i>睿智。
<i></i>字脸，配<i></i><i></i>挺<i></i>鼻，及<i></i>状<i></i>看<i></i>唇，再<i></i><i></i><i></i>双满含深意<i></i>眼睛，<i></i>无疑<i></i><i></i><i></i>帅气<i></i>儒雅<i></i><i></i>叔。
男<i></i><i></i>显老，但凌菲云知道，<i></i><i></i><i></i>已<i></i>五<i></i>岁<i></i>，<i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>左右。
“黎校长——”凌菲云礼貌<i></i>微笑，迈步走<i></i><i></i><i></i>。
少女越走越近，黎校长打<i></i><i></i>许久，才<i></i>太确<i></i><i></i>问：“<i></i><i></i>腾冲村<i></i>凌菲云？”
凌菲云<i></i><i></i>意<i></i>，“没想<i></i>您<i></i><i></i>认<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>毕<i></i><i></i>，虽<i></i><i></i>校离<i></i><i></i><i></i>七八<i></i>路，但<i></i><i></i><i></i>太顺路，再<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i>门，<i></i>么<i></i><i></i><i></i>今<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i>回碰见黎校长。
黎校长笑<i></i>笑：“变<i></i>确<i></i>很<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再怎么变，底<i></i>总<i></i><i></i><i></i>变<i></i>。”
<i></i><i></i>眼神很深沉，<i></i>头似乎<i></i><i></i>让<i></i>无<i></i><i></i>解<i></i>复杂情绪，让凌菲云<i></i><i></i><i></i>解。<i></i>果真<i></i>剖析<i></i><i></i><i></i><i></i>眼神<i></i>话，<i></i><i></i>概<i></i><i></i><i></i>明明眼睛看<i></i>眼<i></i><i></i>，却透<i></i>眼<i></i><i></i>仿佛看<i></i><i></i>另<i></i><i></i><i></i>感觉吧。
<i></i>未<i></i>凌菲云继续<i></i>析，黎校长已<i></i>恢复<i></i>常，脸<i></i>仍旧<i></i><i></i>惯<i></i>儒雅：“<i></i><i></i><i></i><i></i>晨跑？”
<i></i><i></i>很容易<i></i><i></i><i></i>凌菲云<i></i>服装<i></i>看<i></i><i></i><i></i>，没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清晨穿<i></i>件薄<i></i>套<i></i>门。
凌菲云很老<i></i><i></i><i></i>头。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>休息吗？”
“习惯<i></i>，<i></i><i></i>想丢<i></i><i></i>。”
黎校长眼露赞许：“<i></i>错<i></i>习惯，继续坚持。”<i></i><i></i>又问<i></i>凌菲云<i></i><i></i>继续读书，<i></i>哪<i></i>读书，<i></i>绩<i></i>何。
凌菲云<i></i>老老<i></i><i></i><i></i>答<i></i>，只<i></i>听<i>€</i>她期末考<i></i>651<i></i>，黎校长淡薄睿智<i></i>眼<i></i>闪<i></i><i></i>抹惊喜。只<i></i>很快，<i></i>抹惊喜又变<i></i><i></i>顾虑，<i></i><i></i>沉吟未语。
凌菲
云<i></i><i></i><i></i>奇，“<i></i><i></i><i></i>初<i></i><i></i>，您怎么<i></i><i></i><i></i>校<i></i><i></i>？”
黎校长脸泛苦涩：“<i></i>校<i></i><i></i><i></i>墙裂<i></i><i></i><i></i>宽<i></i>口<i></i>，虽<i></i>放假<i></i>，<i></i><i></i>每<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i>眼，<i></i>怕<i></i>知道哪<i></i><i></i><i></i><i></i>校<i></i>塌<i></i>……”
凌菲云<i></i>敢置信，墙<i></i><i></i>裂口，<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候<i></i>已<i></i>存<i></i><i></i>。凌菲云永远<i></i>记<i></i>，<i></i><i></i>次刮<i></i><i></i>很<i></i><i></i>风，老师急急忙忙<i></i>让<i></i><i></i><i></i><i></i>回<i></i>。<i></i><i></i><i></i>纪<i></i>，<i></i><i></i>凭白<i></i><i></i>半<i></i>假<i></i>兴奋<i></i>已。<i></i><i></i>长<i></i>才明白，<i></i><i></i>老师怕墙被<i></i>风给吹倒<i></i>，怕<i></i><i></i><i></i>危险呀！
“<i></i>什么<i></i>维修呢？”凌菲云想<i>€</i><i></i><i></i>，像<i></i><i></i><i></i>危墙，早该拆掉<i></i>建<i></i>。
黎校长脸<i></i><i></i>苦涩<i>〾</i>意更甚，<i></i>摇<i></i>摇头：“<i></i><i></i>，<i>€</i><i></i>话长。”
凌菲云灵<i></i><i></i><i></i>：“<i></i><i></i><i></i>缺少资金？像<i></i><i></i>情况教育<i></i>门<i></i>该<i></i><i></i>拨款<i></i>吧？”
原<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>，但她<i>€</i><i></i><i></i><i></i>，黎校长惊讶<i>〾</i>余便<i></i>打<i></i><i></i>话匣<i></i>：“<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>咱<i></i><i></i><i></i>校给拆<i></i>，<i></i>邢集山<i></i>队<i></i><i></i>校<i></i>并，<i></i><i></i><i></i>直没<i></i><i></i>建。<i></i><i></i>咱<i></i><i></i><i></i><i></i>百姓<i></i>映，<i></i>邢集山<i></i><i></i>路途太远，担<i></i>孩<i></i><i></i><i></i>安<i></i>，<i></i><i></i>几<i></i>商<i></i>，终<i></i>答<i></i>让咱<i></i><i></i>校继续办<i></i><i></i>。<i></i>求爷爷告<i></i><i></i>腿<i></i>跑细<i></i>，<i></i><i></i>容易<i></i><i></i>答<i></i>拨款，<i></i>却只<i></i><i></i>万块，<i></i><i></i>钱够干什么<i></i>？”
“<i></i><i></i>募捐啊，<i></i><i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>么干。”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 二月茧 的《穿成科举文里的炮灰堂弟》最快更新
第163章 第 163 章 免费阅读.[.aishu55.cc]
