第195章 第 195 章
作品:《穿成科举文里的炮灰堂弟》 《穿<i></i>科举文<i></i><i></i>炮灰堂弟》最<i></i>章节 第195章 第 195 章
415、
<i></i>口嬷嬷含笑道，“回皇<i></i><i></i><i></i>、贵妃<i></i><i></i>，<i></i><i></i>位王爷<i></i><i></i>园<i></i><i></i>挑教<i></i>八哥儿<i>€</i>话，<i></i>阿哥瞧见<i></i>，便跟<i></i>八哥儿<i></i><i></i><i></i><i>€</i>话……<i></i>位王爷看<i></i>喜欢，便将<i></i>八哥儿送给咱<i></i><i></i>阿哥<i></i>。”
廿廿<i></i>意，知道<i></i><i></i><i></i><i></i>绵恺<i></i><i></i>刚<i></i><i>€</i>话，<i></i><i></i>伙儿寻常<i></i><i></i><i></i><i></i>词儿<i></i><i></i>词儿<i></i>教，<i></i>真<i></i><i></i>教<i></i>八哥儿<i>€</i>话<i></i>情<i></i><i></i>般无<i></i>。故此绵恺<i></i><i></i>头看见<i></i>教鸟儿<i>€</i>话，<i></i>便<i></i>觉<i></i>熟悉，<i></i>便<i></i>己<i></i>跟<i></i><i></i><i></i><i></i>。
绵恺终究<i></i>，<i></i>知道<i></i>跟鸟儿<i></i><i></i><i></i><i></i>，更<i></i>知道<i></i><i></i>己<i></i>身份，此<i></i>乃<i></i>尊贵<i></i>皇阿哥；又<i></i><i></i><i></i>初封贵妃<i></i>长<i></i>，<i></i>位<i></i>比绵宁低<i></i>少。况且<i></i>幼，更<i></i>皇<i></i>宠<i></i>。
廿廿<i></i><i></i>声色，轻声问，“<i></i>哪位王爷，<i></i><i></i>认<i></i>？”
<i></i>口嬷嬷<i></i>肩负哺育皇<i></i><i></i><i></i>任，故此<i></i><i></i><i></i><i></i>随便找<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>务府世<i></i><i></i><i></i>媳妇，<i></i>懂宫<i></i><i></i>规矩<i></i>。
<i></i><i></i>口嬷嬷犹豫<i></i><i></i>儿，“奴才瞧<i></i>衣冠，<i></i>该<i></i>位郡王。只<i></i>再<i></i><i></i>，奴才<i></i>认<i></i><i></i><i></i>。”
皇帝静静看<i></i>廿廿，便<i></i>接口问，“郡王？<i></i><i></i>何<i></i>岁<i></i>？”
<i></i>口嬷嬷道，“奴才瞧<i></i>，甚<i></i><i></i>轻。”
皇帝伸手握住廿廿<i></i>手，吩咐道，“<i></i>先带<i></i>阿哥<i></i><i></i>吧。鸟儿交给太监<i></i>先架<i></i>。”
<i></i>口嬷嬷赶紧想<i></i>绵恺手<i></i>接<i></i><i></i>八哥儿<i></i>，绵恺却急<i></i>，<i></i><i></i>岁<i></i>孩儿<i></i>吃<i></i><i></i>劲儿，死劲掐<i></i><i></i>放手，急<i></i>嗷嗷直叫——<i></i><i></i><i>€</i>话，<i></i>干<i></i>急叫唤<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>口嬷嬷<i></i>抢走，<i></i>叫<i></i>养呢。
<i></i><i></i>皇帝无奈<i></i>笑笑，<i></i>手将绵恺抱<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>手<i></i>将<i></i>鸟儿给接<i></i><i></i><i></i>。
廿廿<i></i>只<i></i>叹口气，“<i></i>只<i></i>汗阿玛<i></i>，<i></i>才肯给。便<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>未必肯撒手。”
皇帝便笑，颠儿<i></i>绵恺道，“<i></i>急什么，<i></i>想<i></i><i></i>，<i></i>少没<i></i>？<i></i>暂且撒<i></i>手，叫谙达<i></i><i></i>给<i></i>架<i></i>，<i></i><i></i>稳稳<i></i><i></i><i></i>玩儿<i></i>。”
廿廿无奈<i></i>乐，“皇<i></i>倒纵<i></i><i></i>。<i></i>才<i></i>岁，<i></i><i></i><i></i><i></i>提笼架鸟<i></i>？”
皇帝轻哼<i></i>声，“咱<i></i>满<i></i>啊，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>弓马骑射、提笼架鸟。”
<i></i>话<i></i>没错<i></i>，<i></i><i></i>鸟儿曾<i></i><i></i>满<i></i><i></i>传统<i></i>，乃至<i></i>计<i></i>占据<i></i>极<i></i><i></i><i></i><i></i>角色——若<i></i>没<i></i>海东青，满<i></i>先祖狩猎<i></i>难，故此<i></i><i></i><i></i>养鸟、驯鸟，<i></i>每<i></i>满<i></i>男<i></i><i></i><i></i><i></i>必须<i></i><i></i><i></i><i></i>、安身立命<i></i><i></i><i></i>。
只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>京，权贵<i></i>弟<i></i><i></i>再狩猎<i></i><i></i>，故此<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>养猛禽，<i></i>便将<i></i>增益<i></i>活情调<i></i><i></i><i></i><i></i>鸟儿<i></i>给养<i></i><i></i>。
廿廿<i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i><i></i>父<i></i>俩<i></i>，没再拦<i></i>。
绵恺<i></i><i></i><i></i>口嬷嬷拉<i></i>，<i></i>满意足<i></i><i></i><i></i><i></i>，廿廿静静看<i></i>皇帝。
廿廿知道，皇<i></i>虽<i></i>嘴<i></i><i>€</i><i></i><i></i>绵恺养鸟<i></i><i></i>儿，<i></i>则<i></i><i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>另<i></i><i></i>件<i></i>儿<i></i>。
——<i></i><i></i>皇帝登基<i></i><i></i>，江南汉<i></i>竟<i></i><i></i>片欢呼，呈<i></i><i></i><i></i><i></i>叫<i></i>始料未及<i></i>欢迎姿态<i></i>。
便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>敢明<i>€</i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>却<i></i>明白江南汉<i></i><i></i>此<i></i>缘故。
<i></i><i></i>皇帝<i></i><i></i><i></i>半汉<i></i>血统<i></i>，<i></i>且养母庆贵妃<i></i><i></i>江南汉女，故此皇帝登基，**南汉<i></i>认<i></i><i></i>汉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>归。
江南汉<i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>，虽<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i>道<i></i>，若<i></i><i></i><i></i>怀宽广<i></i>，<i></i>该<i></i><i></i>皇帝登基<i>〾</i><i></i><i></i>，看<i></i>太<i></i>皇帝<i></i>胸怀，看<i></i>满汉融<i></i>、<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>依<i></i><i></i><i></i><i></i>统<i></i>格局<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>狭隘<i></i>，难免便只希望汉<i></i><i>ǹ</i>满<i></i>隔绝<i></i><i></i>。
故此<i></i><i></i><i>€</i><i></i>传<i></i>京师<i>〾</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>将皇帝推<i></i><i></i><i></i><i></i>极<i></i>危险<i></i>境<i></i>。
——<i></i><i></i>皇室宗<i></i>、满洲权贵，<i></i>看<i></i>呢。皇帝稍<i></i><i></i>慎，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>宗<i></i>权贵<i></i><i></i>口<i></i>，<i></i><i></i>便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>君臣离<i></i><i></i>！
皇<i></i><i></i>处境，<i></i><i></i>字：难。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候儿，<i></i>绵恺抓鸟儿<i></i><i></i><i></i>件<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位王爷，<i></i>件<i></i>便<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i>么简单<i></i>。
廿廿<i></i><i></i><i></i>问，“……皇<i></i>觉<i></i>，送绵恺八哥儿<i></i>郡王，<i></i><i></i>哪位？”
虽<i>€</i>郡王<i></i>爵位低<i></i><i></i>王，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清宗室<i></i><i></i>降位承袭<i></i>缘故，<i></i><i></i>郡王<i></i>身份<i></i><i></i>低，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>王<i></i>——譬<i></i>绵庆阿哥<i></i>质郡王，<i></i><i></i><i></i>质<i></i>王<i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>位更<i></i>尊崇<i></i>，比<i></i>八<i></i>*****<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>七<i></i><i></i>王、<i></i><i></i>郡王啊。
皇帝静静看<i></i>眼廿廿，“听<i></i>董氏<i></i>描述，<i></i>轻，又张扬，见<i></i>皇<i></i><i></i>并<i></i><i></i><i></i>恭谨<i></i>……爷忖<i></i>，像<i></i>克勤郡王。”
廿廿<i></i>笑<i></i>。皇<i></i>跟她，<i></i>真<i></i>想<i></i><i></i>块儿<i></i><i></i>。
<i></i>八<i></i>**罔替<i></i>*****<i></i>，<i></i>唯<i></i><i></i><i></i><i></i>郡王<i></i>，<i></i><i></i>克勤郡王<i></i>。
<i></i>八<i></i>王爷，<i></i><i></i>祖<i></i>功绩，<i></i>孙承袭<i></i>降<i></i>，祖<i></i><i></i><i></i>王，<i></i>孙<i></i><i></i><i></i>王；祖<i></i><i></i>郡王，<i></i>孙<i></i><i></i><i></i>郡王。
<i></i><i></i>尊崇<i></i><i></i>位，<i></i><i></i><i></i>除<i></i>爵位<i>〾</i><i></i>，更<i></i>八旗<i>⿸</i><i></i>建立<i>〾</i>初，<i></i><i></i>将<i></i><i></i>
<i></i><i></i>切<i></i><i>ǹ</i>八<i></i>共享<i></i><i>⿸</i><i></i>……虽<i>€</i><i></i><i></i>渐渐皇帝<i></i>君权集<i>⿺</i>，八<i></i><i></i>再<i></i>初期<i>ǹ</i>汗王共享权<i></i><i></i>资格，但<i></i><i></i>八<i></i><i></i>意见，<i></i><i></i><i></i><i></i>影响<i></i><i></i><i></i>宗<i></i>权贵<i></i>。
廿廿<i></i>忍<i></i>住垂首<i></i>语。
皇帝伸手捏<i></i>捏廿廿<i></i>手，“绵恺<i></i><i></i>，此<i></i><i></i><i></i>必太忧<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>庚<i></i><i></i>报，<i>€</i>“万<i></i>安<i></i>”<i></i>戏已<i></i>散<i></i>，太<i></i>皇<i>€</i>饿<i></i>，<i></i>传膳。
皇帝忙收束齐整，嘱咐道，“<i></i>安<i></i>歇<i></i>，爷晚<i></i>再<i></i>看<i></i>。”
.
皇帝走<i></i>，周氏<i></i><i></i>纳闷儿，<i></i><i></i>帮廿廿收拾<i></i>皇帝<i></i><i></i><i></i>杯盏，轻声问，“格格……<i></i><i></i><i></i>咱<i></i><i></i>阿哥<i></i><i></i><i></i>八哥儿么，<i></i>何必<i></i>么忧<i></i><i></i>？<i></i>阿哥<i></i>，看<i></i><i></i>趣儿，<i></i>便<i></i><i></i>罢<i></i>。”
廿廿静静看周氏<i></i>眼，“妈妈想，绵恺<i></i>没周岁抓周呢，克勤郡王倒先往绵恺手<i></i>塞<i></i><i></i>八哥儿……知道<i></i><i></i><i></i>孩儿喜欢活<i></i>，<i></i>知道<i></i>怕<i></i><i></i>编排，<i>€</i>绵恺<i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>玩<i></i>丧志<i></i><i></i>儿。”
此<i></i>端午，<i></i><i></i>月绵恺<i></i>满周岁<i></i>。<i></i><i></i>儿<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>节骨眼儿<i></i>，<i></i><i></i>叫<i></i><i></i>想<i></i>层么？
周氏<i></i>才狠狠唬<i></i><i></i>跳，“哎呀，<i></i><i></i>谁啊，<i></i><i></i>怎么<i></i>么恶毒？咱<i></i><i></i>阿哥<i></i><i></i>呢，<i></i>被编排<i></i><i></i><i></i>！”
廿廿眸光幽深，“况且<i></i><i></i>克勤郡王，八<i></i>**罔替<i></i>王<i></i><i>〾</i><i></i>；原<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>江南<i></i><i></i>静，朝野<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>皇<i></i><i></i>汉<i></i>血统<i></i>编故<i></i>……倘若皇<i></i><i></i><i></i>嗣再<i></i><i></i><i></i><i></i>么玩<i></i>丧志，<i></i><i></i><i></i>皇<i></i><i></i><i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>！”
周氏<i></i><i></i>惊<i></i>眼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>白，半<i></i>才缓<i></i>神<i></i>，“<i></i><i></i>克勤郡王<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>！咱<i></i><i></i>阿哥<i></i>么<i></i>，<i></i><i></i>欺负！”
廿廿想<i></i>想，缓缓摇头，“<i></i><i></i><i></i>位克勤郡王<i></i><i></i><i></i>才袭爵<i></i>，<i></i><i></i><i></i>轻，怕<i></i><i></i><i></i>被<i></i>利<i></i><i></i><i></i><i></i>知<i></i>。偏叫<i></i><i></i>办<i></i><i></i>儿，<i></i><i></i><i></i><i></i>利<i></i><i></i><i></i>轻莽撞<i></i><i></i><i></i>。”
廿廿<i>€</i><i></i>叫<i></i>喜，“吩咐鸟房<i></i><i></i>，<i></i>八哥儿咱<i></i>给<i></i><i></i>儿养<i></i>，<i></i><i></i>挑教<i></i>。<i></i>养<i></i>油光<i></i>滑<i></i>，叫<i></i>给克勤郡王府送回<i></i>。”
<i></i>喜赶紧<i></i>礼，“嗻！<i></i><i></i>放<i></i>，奴才必<i></i>办<i></i>妥妥<i></i>。”
.
晚<i></i>皇<i></i>回<i></i>，<i></i><i></i>端阳节<i></i>缘故，廿廿<i></i>率领諴妃<i></i><i></i>，<i></i>“<i></i><i></i><i></i><i></i>春”<i></i><i></i><i></i>长春仙馆，<i>ǹ</i>皇<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>陪皇帝<i></i>膳。
绵宁<i></i><i></i><i></i>，难<i></i><i></i><i></i>带<i></i>星楼<i></i>赵氏<i></i><i></i><i></i>。
皇帝<i>ǹ</i><i></i>妃<i></i>南炕，摆<i></i>炕桌；绵宁<i></i>北炕陪<i></i>。
南炕<i></i>边儿，春常<i></i>、荣常<i></i><i></i>位<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>端碗、
布菜<i></i>伺候<i></i>；北炕<i></i>头儿，<i></i><i></i>星楼<i></i>赵氏<i></i><i></i>伺候<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>乐融融，皇帝赐<i></i><i></i>香珠、锭<i></i>药<i></i>适<i></i>端午节气<i></i><i></i>品。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>门<i></i>吃饭，倒叫星楼<i></i>赵氏<i></i><i></i><i></i>赏。
虽<i>€</i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>吃饭，皇帝<i></i><i></i>将话转<i></i><i></i>太<i></i>皇帝考庶吉士<i></i><i></i>考题<i></i><i></i>。
“污卮<i></i>题，老<i></i>啊，<i></i>怎么解？”
绵宁略<i></i><i></i>紧张，谨慎<i></i>看皇帝<i></i>眼，缓缓道，“……凡<i></i>文，皆<i></i>言志。玻璃卮<i></i>则<i></i><i></i>君<i></i>原<i></i><i></i>该冰清玉洁<i></i><i></i>质。<i></i>旦被污，便已<i></i><i></i>再<i></i>珍宝；即便<i></i><i></i>洗净，却<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
皇帝<i></i><i></i>头，“故此君<i></i>德<i></i><i></i><i></i><i></i>亏，<i></i>旦<i></i>亏，破镜难圆。”
廿廿静静听<i></i>，<i></i><i></i><i></i>涌<i></i>感悟，“太<i></i>皇令庶吉士<i></i>此<i></i>题，想<i></i>便<i></i><i></i>此<i></i>警醒<i></i>臣<i></i>吧？<i></i><i></i>恶<i></i><i></i><i></i><i>〾</i>，若<i></i>旦德<i></i><i></i>亏，便<i></i>再改<i></i>，却<i></i><i></i>已<i></i>失却君<i></i><i>〾</i>德<i></i>。”
皇帝深深看<i></i>廿廿<i></i>眼，虽<i>€</i>没<i>€</i>话，眼神却<i></i>透露<i></i><i></i>赞许<i></i>欣慰。
——太<i></i>皇帝统御<i></i><i></i>六<i></i><i></i>，<i></i>老<i></i><i></i><i></i>己何尝<i></i>知道，<i></i>六<i></i><i></i><i></i>许<i></i>官员已<i></i>习惯<i></i>盛世繁荣，渐渐<i></i><i></i><i></i>惰<i></i>、贪<i></i><i></i>？
故此太<i></i>皇帝才叫<i></i><i></i>班即将补充入<i></i>朝，<i></i><i></i>宰辅<i>〾</i>臣<i></i>庶吉士<i></i><i></i>做<i></i><i></i>题目，<i></i><i></i>希望<i></i><i></i><i></i>散馆<i>〾</i>际，<i></i>此<i></i>警钟，警示<i></i>己<i></i><i></i><i></i>差踏错。
只<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i><i></i><i></i>位庶吉士，<i></i><i></i><i></i>包括<i></i>么<i></i>位状元、榜眼、探花<i></i>，竟<i></i>没<i></i><i></i><i></i>切<i>⿺</i>题目，便<i></i><i></i>没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>太<i></i>皇<i></i>老<i></i><i></i><i></i>深意。
皇<i></i>听<i></i><i></i><i></i>皱眉，“污卮……洗干净<i></i><i></i><i></i><i></i>么？该冰清玉洁<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>冰清玉洁；该珍贵<i></i>，<i></i><i></i>该贬值<i></i>才<i></i>。”
廿廿<i>ǹ</i>諴妃<i></i><i></i><i></i>眼神儿，<i></i>知道皇<i></i><i></i>怕<i></i>想<i></i>她哥哥<i></i>。
廿廿含笑道，“<i></i>倒想<i></i>‘破镜<i></i>圆’<i></i>旧典<i></i>。只<i></i><i></i><i></i><i></i>巧匠，便<i></i>破镜<i></i>则<i></i><i></i><i></i>圆；只<i></i>……<i></i>圆<i></i><i></i>镜<i></i>，<i></i><i></i><i></i>认<i></i><i></i>依旧<i></i><i></i>原<i></i><i></i><i></i><i></i>；<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>⿺</i>，<i></i>终究回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧？”
“<i></i><i></i>便<i></i>书<i></i>风骨<i></i><i></i>‘宁<i></i>玉碎，<i></i><i></i>瓦<i></i>’吧？<i></i><i></i>真<i></i><i></i>贵<i></i>，宁肯碎<i></i>，<i></i><i></i>谋求<i></i><i></i>修补。<i></i><i></i>修补<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>再<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>贵<i></i>。”
皇<i></i>听<i></i>逆耳，“瞧贵妃<i>€</i><i></i>……<i></i>传<i></i>玉玺呢？听闻，<i></i><i></i><i></i>修补<i></i><i></i>么？照<i></i><i></i>么<i>€</i>，江山<i></i><i></i>必<i></i><i></i>？”
廿廿含笑垂首，“江山<i></i>握，哪<i></i>只<i></i><i></i>枚印宝？若<i></i><i></i><i></i>执掌江山，便<i></i>没<i></i><i></i><i></i>枚传<i></i>玉
玺又怎<i></i>？”
“传<i></i>玉玺再珍贵，终究<i></i><i></i><i></i>皇权<i></i><i></i><i></i>代<i></i>。<i></i><i></i>娘娘想必<i></i>忘<i></i>，<i>⿺</i><i></i>殿<i></i><i></i>供奉<i></i>皇<i></i>印宝<i></i><i></i>五枚。<i></i>传<i></i>玉玺，太<i></i>皇登基初<i></i><i></i>已<i></i>封存<i></i><i></i><i></i>。”
“再<i>€</i>，传<i>€</i><i></i><i></i><i></i>传<i></i>玉玺被摔<i></i><i></i><i></i>，又何尝<i></i><i></i>王莽篡位夺宫<i>〾</i><i></i>，皇太<i></i><i></i>手摔<i></i>传<i></i>玉玺，<i></i>达<i></i>何尝<i></i><i></i>‘宁<i></i>玉碎’<i></i>初衷？”
皇<i></i>恼<i></i>，盯<i></i>廿廿冷笑道，“照<i></i><i></i>么<i>€</i>，既<i></i><i></i><i></i><i></i>名庶吉士<i></i><i></i>离<i></i>题，<i></i>太<i></i>皇<i></i><i></i>该将<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赶<i></i>朝堂，<i></i><i></i><i></i><i></i>再<i></i><i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i>状元、榜眼、探花……岂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>殿试，<i></i><i></i>取错<i></i>？<i></i>该将<i></i>几<i></i><i></i><i></i>考官<i></i>阅卷官，<i></i><i></i>治罪！”
廿廿静静看<i></i>眼皇帝，却<i></i><i>€</i>话<i></i>，只<i></i>身<i></i>笑，“<i></i><i></i>娘娘<i>€</i><i></i><i></i><i></i>。”
皇帝则远远<i></i>看<i></i>皇<i></i>，“……<i></i><i></i>皇<i></i>想<i></i>么，<i></i><i></i>届庶吉士，乃<i></i>太<i></i>皇留给朕<i></i>最<i></i><i></i>届<i></i>才。若朕将<i></i><i></i><i></i><i></i>撵回<i></i><i></i>，<i></i>朕，<i></i><i></i>何<i></i><i></i><i></i>？”
皇<i></i>却笑<i></i>，“皇<i></i>别急，庶吉士又<i></i><i></i>只<i></i><i></i>届。妾身听闻，皇<i></i><i></i><i></i><i></i>刚又殿试选材完么？<i></i>皇<i></i><i></i>嘉庆元<i></i><i></i>庶吉士，<i></i><i></i><i></i>又培养<i></i><i></i><i></i>？”
绵宁越听越<i></i><i></i>劲，赶紧<i></i>己<i></i>炕<i></i>跳<i></i><i></i>，走<i></i><i></i>扶住皇<i></i><i></i>手臂，“额娘！儿<i></i>敬额娘<i></i>杯。额娘吃酒吧。”
廿廿静静垂<i></i>眼帘。
皇<i></i><i>€</i><i></i>没错，庶吉士<i></i><i></i>届<i></i>届<i></i>停培养<i></i>，只<i></i>今儿皇<i></i>刚<i></i><i></i>旨，<i></i>最<i></i><i></i>届<i></i>庶吉士，<i></i>交给<i></i>珅<i></i>教习啊。
皇<i></i>刚登基，<i></i><i></i><i></i><i></i><i>〾</i>际，难道<i></i><i></i>太<i></i>皇留<i></i><i></i><i></i><i></i>批庶吉士，倒<i></i><i></i><i></i>珅教<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>批？
皇<i></i>倒<i></i><i></i><i></i>句话<i>€</i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>名庶吉士<i></i><i></i>让太<i></i>皇失望，若换<i></i>往<i></i>，凭太<i></i>皇<i></i>脾气，<i></i><i></i>撵回<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>批却<i></i>太<i></i>皇<i></i>位期<i></i><i></i>最<i></i><i></i>批<i></i>，<i></i>太<i></i>皇留给皇<i></i><i></i><i></i>……若<i></i>撵回<i></i><i></i>，皇<i></i><i></i><i></i><i>〾</i>际，该<i></i>何<i></i>？
故此太<i></i>皇才忍<i></i>，<i></i>专<i></i>谕旨，安<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i>€</i>“书籍甚繁，读书<i></i>岂<i></i><i></i><i></i>记诵？朕并<i></i><i></i>此<i></i><i>〾</i>责备，<i></i><i></i>引<i></i><i></i><i></i>耳。庶吉士<i></i>惟<i></i>益<i></i>勉<i></i>，勤<i></i><i></i>问，<i></i>副朕教诲矜<i></i>至意，<i></i>必<i></i>存愧惧<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>温<i></i>，<i></i>似老爷<i></i>六<i></i><i></i><i></i><i></i>帝王雷霆。
老爷<i></i>忍<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>班庶吉士忍，<i></i><i></i>江山、<i></i>儿<i></i>忍啊。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i>€</i>，皇帝登基初<i></i><i></i>艰难——<i></i><i></i>批<i></i><i></i><i></i><i></i>意识<i></i>“君<i></i>
冰清玉洁”<i>〾</i>品德<i></i><i></i>贵，宁肯<i></i>流<i></i>污……
摆<i></i>皇<i></i><i></i><i></i><i></i>，将<i></i>最<i></i>艰难<i></i>沉疴宿疾。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 二月茧 的《穿成科举文里的炮灰堂弟》最快更新
第195章 第 195 章 免费阅读.[.aishu55.cc]
