第383章 第383章（三合一）
作品:《穿成科举文里的炮灰堂弟》 《穿<i></i>科举文<i></i><i></i>炮灰堂弟》最<i></i>章节 第383章 第383章（<i></i><i></i><i></i>）
<i>ǹ</i>妖怪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>文卷奇怪<i></i>请求“啳啳”
犭戾咧<i></i><i></i>嘴角，笑<i></i><i></i><i></i><i></i>意。
“犭戾。”
身<i></i>传<i></i><i></i>声音让犭戾<i></i>意识<i></i>身<i></i><i></i>僵。
“<i></i><i></i>吓唬<i></i>孩<i></i>。”
犭戾<i></i>身<i></i>慢慢往<i></i>藏<i></i>几<i></i>。
<i></i><i></i>转头，<i></i><i></i>萧骁<i></i><i></i>『露』<i></i><i></i>比<i>〾</i><i></i>更<i></i>灿烂<i></i>笑容。
眉眼<i></i>颇<i></i>几<i></i>无辜。
萧骁失笑。
“萧师傅，<i></i><i></i>。”
迟秀川停<i></i>车<i></i>。
陶<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>楼<i></i>。
“陶叔叔。”
迟秀川<i></i><i></i>意<i></i>，<i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>给男<i></i>打<i></i><i></i>话，但<i></i>“<i></i>怎么<i></i>楼<i></i><i></i><i></i>”
“<i></i><i></i>找<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>琪琪奔波，<i></i>怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>呢”
男<i></i>咧<i></i>嘴角，想<i></i><i></i>己<i></i>女儿，<i></i>忍<i></i>住眼<i></i><i></i>笑意，“<i></i>孩<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>直很激<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>及<i></i>，<i></i><i></i>趴<i></i>窗口<i></i><i></i>。”
“看<i></i>她”
男<i></i><i></i>话戛<i></i><i></i>止。
<i></i><i></i>才<i></i><i></i>，车<i></i><i></i><i></i><i></i>只<i></i><i></i><i></i><i></i>轻<i></i>。
没<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>向<i></i>轻<i></i>身<i></i><i></i>车厢<i></i>望<i></i>，眼睛眯<i></i>，<i></i><i></i>『露』<i></i><i></i>几<i></i>犹疑，“琪琪<i></i>朋友没<i></i><i></i><i></i>吗”
迟秀川<i></i>意识<i></i>看向<i></i>萧师傅。
萧骁微笑，“陶叔叔，<i></i><i></i>先<i></i><i></i>吧。”
“琪琪<i></i><i></i>急<i></i>。”
“啊，哦。”
男<i></i><i></i><i></i><i></i>头。
<i></i><i></i>却已<i></i><i></i><i></i>答案。
果<i></i>没<i></i><i></i>吗
琪琪想<i></i>刚才<i></i>孩<i></i><i></i>听<i></i><i></i><i>€</i>迟哥哥、萧哥哥<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话<i></i>眼<i></i>骤<i></i>亮<i></i><i></i>光，<i></i><i></i><i></i>叹息。
<i></i>孩<i></i><i></i>很失望<i></i>吧
几<i></i>坐<i></i>梯<i></i><i></i><i></i>七楼。
“琪琪。”
<i></i>梯门打<i></i>，萧骁<i></i>眼<i></i>看<i></i><i></i><i></i>远处半<i></i>身<i></i>藏<i></i>门<i></i><i></i><i></i><i></i>女孩。
闻言，<i></i><i></i><i></i>循<i></i>萧骁<i></i>视<i></i>看<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>女孩。
“琪琪。”
男<i></i>几<i></i><i></i>步走<i></i><i></i><i></i>，弯腰抱<i></i>女孩，笑<i></i>见牙<i></i>见眼，“<i></i>想爸爸<i></i>吗”
女孩<i></i>愣。
“想什么<i></i>才<i></i><i></i>五<i></i>钟。”
<i></i>道女<i></i><i></i>声音没<i></i>气
<i></i>响<i></i>。
“<i></i>嫂。”
男<i></i>笑<i></i>打招呼。
“琪琪<i></i>想见<i></i>己<i></i>朋友<i></i><i></i><i></i><i></i>”
女<i></i><i></i>话让男<i></i><i></i><i></i><i></i>『露』<i></i><i></i><i></i>许<i></i>无奈。
想<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>脸<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>失望神『色』，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>敢告诉孩<i></i>她<i></i>朋友没<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
女孩转头看向走<i></i><i></i>女<i></i>，认真<i></i><i></i><i></i>头。
<i></i>脑袋探<i></i>男<i></i><i></i>肩膀，向萧骁、迟秀川<i></i><i></i>向看<i></i>。
<i></i>脸<i></i>满<i></i>期待。
“迟<i></i><i></i>，萧<i></i><i></i><i></i>吧”
女<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>半<i></i>门又推<i></i><i></i><i></i>许，“快<i></i><i></i>。”
“<i></i>什么话<i></i><i></i>再<i>€</i>。”
女<i></i>招呼<i></i>位<i></i>轻<i></i>。
“请<i></i>。”
女孩撑<i></i>身<i></i>，脖<i></i>伸长<i></i>几<i></i>。
男<i></i>急忙<i></i>孩<i></i>拉<i></i><i></i><i></i>，“危险。”
“琪琪，别<i></i>急。”
“<i></i>客厅再<i>€</i>。”
<i></i>给<i></i><i></i><i></i><i></i>想想该怎么向孩<i></i>解释比较<i></i>
<i></i><i></i><i></i><i>〾</i><i></i><i></i>楼<i></i><i></i>梯<i></i>，<i></i><i></i><i></i>直<i></i>想<i></i><i></i>问题。
奈何直<i></i>听<i></i>萧<i></i><i></i>叫<i></i>琪琪<i></i>名字，<i></i><i></i>没<i></i>想<i></i>什么<i></i><i></i>措辞。
明明<i></i><i></i>写公文报告<i></i><i></i><i></i><i></i>算<i></i><i></i><i></i>手，<i></i><i></i>却被<i></i>么<i></i><i></i><i></i>孩<i></i><i></i>解释难住<i></i>。
男<i></i>苦笑。
<i></i><i></i>头<i></i><i></i><i></i>隐隐<i></i>痛<i></i>。
男<i></i><i></i>孩<i></i>放<i></i>沙<i></i><i></i>。
女<i></i><i></i>厨房拿<i></i>切<i></i><i></i><i></i>果<i></i><i></i>。
“迟<i></i><i></i>、萧<i></i><i></i>，坐。”
“辛苦<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>趟<i></i>。”
“先吃<i></i><i></i>果。”
女孩<i></i>沙<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>跑<i></i><i></i>萧骁身边。
<i></i><i></i>伙左看看、又看看，却没<i></i><i></i><i></i><i></i>己想见<i></i>身影，满脸<i></i>期待<i>ǹ</i>喜悦渐渐变<i></i><i></i>疑『惑』<i>ǹ</i>委屈。
她扯<i></i>扯萧骁<i></i>衣服。
仰<i></i><i></i><i></i>脸<i></i><i></i>副泫<i></i>欲泣<i></i>模<i></i>。
“琪琪”
男<i></i><i></i><i></i><i></i>疼，却<i></i><i></i><i></i><i></i>知道<i>€</i>什么安慰孩<i></i>。
萧骁蹲<i></i>身<i></i>，<i></i>女孩眨<i></i>眨眼睛，“琪琪，<i></i><i></i>聊聊”
女孩<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>萧骁<i></i><i></i><i></i>眨<i></i>眨眼睛。
聊聊
什么意思
女孩歪<i></i>歪脑袋。
男<i></i><i></i>愣，“萧<i></i><i></i>”
“陶叔叔。”
萧骁<i></i>身，“<i></i>让<i></i>跟琪琪单独聊聊吗”
嗯
眼<i></i><i></i>轻<i></i>莫名<i></i>请求让男<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
跟孩<i></i>单独聊聊
<i></i>什么
<i></i>什么<i></i>情<i></i>需<i></i>跟孩<i></i>单独聊<i></i>
没<i></i><i></i>孩<i></i><i></i><i></i>念念<i></i>朋友带<i></i><i></i>
<i></i><i></i>什么需<i></i>单独聊<i></i><i></i>情吗
男<i></i><i></i><i></i><i></i>『露』<i></i><i></i>几<i></i>疑『惑』<i>ǹ</i>犹豫。
“陶叔叔。”
迟秀川<i></i>口<i></i>，“琪琪<i></i><i></i>位朋友<i></i><i></i>特殊。”
“让<i></i><i></i>单独聊<i></i><i></i>吧。”
“啊特殊”
男<i></i>喃喃，<i></i><i></i><i></i>疑『惑』<i></i>减<i></i>增。
只<i></i>既<i></i>迟公<i></i><i></i>口<i></i>
比<i></i>今<i></i>第<i></i>次见<i></i>、<i></i>清楚深浅<i></i>萧<i></i><i></i>，救<i></i><i></i><i></i><i></i>哥<i></i>迟院长<i></i>儿<i></i><i></i><i></i>更<i></i>值<i></i>信任。
何况，<i>〾</i><i></i>琪琪才刚受<i></i>迟院长<i></i><i></i>照。
男<i></i>笑<i></i>笑，“抱歉。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知道”
男<i></i><i>€</i><i></i><i></i><i></i>含糊<i></i>辞。
毕竟<i></i><i></i>想再<i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i>提<i></i><i></i><i></i><i></i>名字<i></i>，免<i></i>勾<i></i>孩<i></i><i></i><i></i><i></i>记忆。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>该<i></i>。”
迟秀川微微颔首，“<i></i><i></i>陶叔叔，<i></i>放<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>知道。”
男<i></i>朗笑，“<i></i><i></i>哥<i></i><i></i>”
<i></i><i></i>声音戛<i></i><i></i>止。
<i></i>突<i></i>想<i></i>，<i></i>己<i></i>女儿<i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>受<i></i><i></i>伤害。
<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>并<i></i><i></i>绝<i></i>安<i></i><i></i>保障。
男<i></i>眉眼<i></i>透<i></i><i></i>几丝晦涩。
笑容变<i></i><i></i><i></i>尴尬<i></i><i></i>。
“<i></i>萧<i></i><i></i>，<i></i>跟琪琪<i></i>孩<i></i><i></i>卧室<i></i>聊<i></i><i></i>吗”
女<i></i><i></i>口。
“<i></i><i></i>。”
萧骁眉眼微微弯<i></i>，“谢谢。”
“麻烦<i></i>。”
“麻烦什么”
女<i></i>笑<i></i>摆摆手，“<i></i><i></i><i></i>琪琪才<i></i>麻烦<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>啊。”
男<i></i><i></i>神『色』恢复<i></i><i></i><i></i>，“萧<i></i><i></i>，孩<i></i><i></i>卧室<i></i><i></i><i></i>。”
卧室<i></i>门<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i>空气陷入<i></i>几秒<i></i>静默。
“迟<i></i><i></i>。”
女<i></i><i></i>声，笑容热情，“<i></i><i></i>先回客厅吧。”
“<i></i><i></i>怎么<i></i><i></i>聊<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>客厅<i></i>吃吃<i></i>果、看看<i></i>视吧。”
“<i></i>。”
迟秀川微笑<i></i>头。
男<i></i>看<i></i><i></i>眼紧闭<i></i>门扉，<i></i><i></i>转身，脸<i></i><i></i>『露』<i></i><i></i>笑容，快走几步跟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
走<i></i>屋<i></i><i></i>萧骁抬眼，便看<i></i><i></i><i></i><i></i>门扉<i></i>向<i></i>窗户，眼<i></i>掠<i></i><i></i><i></i>丝满意。
果<i></i><i></i><i></i>窗户<i></i>。
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 二月茧 的《穿成科举文里的炮灰堂弟》最快更新
第383章 第383章（三合一） 免费阅读.[.aishu55.cc]
