第45章 妻主喝醉了
作品:《劝妻主放下屠刀后（女尊）》 《劝妻<i></i>放<i></i>屠刀<i></i>（女尊）》最<i></i>章节 第45章 妻<i></i>喝醉<i></i>
“公<i></i><i></i>没<i></i>死！”很快，<i></i><i></i><i></i>睁<i></i><i></i>眼，欢呼<i></i>，<i></i>兴<i></i>。
仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i>世纪般漫长，李汐缓缓睁眼，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>张张喜极<i></i>泣<i></i>脸。她垂首看看<i></i><i></i>飘落<i></i>长<i></i>，抬首看向立<i></i><i></i>旁<i></i><i></i>，轻唤<i></i>声：“<i></i>哥哥……”
“<i></i>今儿<i></i>，<i></i><i></i>身背罪孽<i></i>公<i></i>李汐已<i></i>死<i></i>，<i></i><i></i>站<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>炎夏<i></i>圣尊护<i></i>摄<i></i>公<i></i>。”李昭扔<i></i>刀，将李汐扶<i></i><i></i><i></i>，<i></i>手替她摘掉头<i></i><i></i>枷锁，拿掉手<i></i><i></i>脚链。“汐儿，希望<i></i><i></i>够真<i></i><i></i>解脱。”
<i></i><i></i><i></i>欢呼<i></i>，<i></i>兴<i></i>，<i></i><i></i><i></i>公<i></i><i></i>没<i></i>死。
<i></i>隔<i></i><i></i><i></i><i></i>，李汐依偎<i></i>凤尘<i></i>怀<i>⿺</i>，想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情景，仍旧牢牢记<i></i>，<i></i>己<i></i>炎夏<i></i>公<i></i>，<i></i>老百姓<i></i>公<i></i>。
回<i></i><i></i>仪居，<i></i>衣<i></i>李汐梳洗，原<i></i><i></i>头及腰<i></i>长<i></i>只<i></i>肩头，眉头深深皱<i></i>。
李汐看<i></i>镜<i>⿺</i>短<i></i><i></i><i></i>己，笑<i></i>拍拍<i></i>衣<i></i>手，安慰道：“<i></i><i></i>头<i></i><i></i>已，<i></i>长<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>衣知道李汐<i></i><i></i>思，<i></i>敢<i></i><i>€</i>什么，怕又引<i></i>她<i></i>担忧。躬身<i></i>拿珠花，眼角瞥见<i></i>抹玄色<i></i>身影，她<i></i>身，<i></i><i></i><i></i>口，<i></i><i></i>却示意她噤声。
昨夜<i></i>牢房<i>⿺</i><i></i>直想<i></i>凤尘<i></i>话，<i></i>宿未睡，李汐此刻<i></i><i></i>疲惫，闭<i></i>眼揉<i></i>揉太阳穴，轻声道：“<i></i>衣，替<i></i>泡<i></i>壶浓茶<i></i>。”
<i></i>双手接替<i></i>她<i></i>手揉弄太阳穴，李汐睁眼，看<i></i>镜<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>凤尘<i></i>脸，吓<i></i>连忙<i></i>身。
“<i></i><i></i>但真<i></i>么<i></i>怕，<i></i>每次见<i></i>，非<i></i><i></i><i></i><i></i>惊<i></i>乍？”看她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笑，凤尘半<i></i>玩笑道。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>朝<i></i>，李汐无<i></i><i>ǹ</i><i></i>玩笑，整整衣襟，<i></i>脸严肃道：“<i></i><i></i>闹<i></i>。”
“没闹。”凤尘认真道。
<i></i><i></i>夜<i></i><i></i>，<i></i>衣<i></i>凤尘<i></i>似<i>〾</i><i></i><i></i>般信任，<i></i><i></i><i></i>步站<i></i>李汐身边，戒备<i></i>盯<i></i>凤尘。
“<i></i>知道<i>〾</i><i></i><i></i><i></i>情令<i></i>受<i></i><i></i>伤害，<i></i>责怪<i></i><i></i>无<i></i>厚非。汐儿，让<i></i><i></i>回<i></i>最初，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”凤尘没<i></i>给李汐<i>€</i>话<i></i><i></i><i></i>，转身离<i></i>。
李汐紧紧握<i></i>手<i>⿺</i><i></i><i></i>**梳，<i></i><i></i>她刚才慌乱<i>⿺</i>抓<i></i>手<i></i><i></i>，摊<i></i>手<i></i>，留<i></i><i></i>排整齐<i></i>齿痕。
“<i></i><i></i>…”
知道<i></i>衣<i></i><i>€</i>什么，李汐摆摆手打断她<i></i>话，“快<i></i>替<i></i>梳洗罢，早朝延误<i></i><i></i>。”
李汐削<i></i>代首<i></i><i></i>传遍整<i></i>炎夏，<i></i><i></i><i>€</i><i></i><i></i>李汐<i>ǹ</i><i></i>皇<i></i><i>〾</i><i></i><i></i>演<i></i><i></i>场戏，<i></i><i></i><i></i><i>€</i><i></i>
公<i></i>真<i></i>悔<i></i>。
<i></i><i></i>论哪<i></i><i></i><i>€</i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>欣慰，欣慰<i></i>炎夏<i></i><i></i><i></i>没<i></i>变。
入<i></i><i></i><i></i>月，<i></i>气<i></i>往寒冷<i></i>向<i></i><i></i>，<i></i><i></i>纷纷裹<i></i><i></i><i></i>衣。
千牛镇，<i></i>座曾<i></i><i></i>李汐失踪<i></i>被彻底翻覆<i></i><i></i>城镇，此<i></i>已<i></i>恢复<i></i>原<i></i><i></i><i></i>气，街道<i></i>旁<i></i>商铺<i></i><i></i>躲避严寒<i></i>风，纷纷虚掩<i></i>门。
柳依依带<i></i><i></i>己<i></i><i></i>丫头离<i></i><i></i>京基<i></i>，便<i></i><i></i>千牛镇落脚。<i></i><i></i><i></i><i></i>她<i></i>积蓄<i></i>少，<i></i><i></i>李汐令<i></i>替她赎身，又给<i></i>她<i></i><i></i>银<i></i>，足够她带<i></i><i></i>丫头<i></i>活<i></i><i></i>。
柳依依<i></i><i></i>烟柳<i>〾</i>乡，<i></i>保持<i></i><i></i>份冰清玉洁，脾<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>几<i></i>傲气。<i></i>她<i></i><i></i><i></i>清楚，李汐令<i></i>己离<i></i>京基<i></i>目<i></i>很简单，她<i></i><i></i>想<i></i><i></i><i></i>己<i></i>连累<i></i>安<i></i>侯爷，<i></i>才答<i></i>离<i></i>。
只<i></i>她<i></i><i></i><i></i>身红尘<i></i>女<i></i>，身无长<i></i>，身边若没<i></i>足够<i></i>银<i></i>，离<i></i>京基，只怕只<i></i>再次沦落风尘。
<i></i><i></i>，李汐命<i></i>送<i></i><i></i>银<i></i>，她很爽快<i></i>收<i></i><i></i>。
带<i></i><i></i>丫头雅儿<i></i>千牛镇买<i></i><i></i><i></i><i></i>房<i></i>，又购置<i></i>几块<i></i>，准备<i></i>花圃。整<i></i>花圃<i></i>规模已<i></i><i></i><i></i><i></i>，只差<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，柳依依带<i></i>雅儿<i></i>千牛镇<i></i>买花<i></i>，<i></i>此<i></i><i></i>寒冬，并非<i></i>花<i></i><i></i>节，无功<i></i>返。
<i></i>屋<i></i>离千牛镇<i></i>算远，走<i></i>道<i></i>刻钟<i></i><i></i><i></i>，<i>⿺</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>土<i></i>神庙。庙已<i></i>没落，<i></i>头<i></i>土<i></i>像<i></i>破破烂烂<i></i>。
柳依依<i></i><i></i>信佛，<i></i>此<i></i><i></i><i></i>拜<i></i>拜，又将庙<i></i>收拾<i></i><i></i>番。
雅儿打扫案<i></i><i></i>，<i></i><i></i>围<i></i>幔帐<i></i>破布<i></i>停<i></i>颤抖，<i></i><i></i>什么<i></i><i></i>钻<i></i><i></i><i></i>，惊呼<i></i>声，顺手捞<i></i><i></i>根木柴便往<i></i>头招呼。
柳依依<i></i><i></i>看<i></i>究竟，听<i></i><i></i>头<i></i><i></i>男声惊呼：“疼疼疼……”
没曾想<i></i>头竟<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>皆<i></i><i></i><i></i>跳，退<i></i>几步。雅儿紧紧拽<i></i>木柴，状<i></i>胆<i></i>喝道：“谁<i></i><i></i><i></i>装神弄鬼<i></i>，快<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>姑<i></i><i></i>打死<i></i>。”
<i></i>头便钻<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>冷<i></i><i></i>却只穿<i></i><i></i>件灰趴趴<i></i>单衣，双手抱<i></i>头往案<i></i><i></i>头<i></i>躲，带<i></i>哭腔道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>打朕，<i></i><i></i>汐儿<i></i>很<i></i>气<i></i>。”
瞧<i></i><i></i><i></i><i></i>男<i></i>，<i>€</i>话却似<i></i><i></i>孩<i></i>，雅儿愣<i></i>愣，随<i></i>转头问柳依依：“<i></i>姐，<i></i><i></i>怎么办？”
柳依依<i></i>烟尘女<i></i>，男女<i></i>别<i></i>道<i></i><i></i><i></i>懂<i></i>，她看<i></i>男<i></i>躲<i></i><i></i>头瑟瑟<i></i>抖，再看<i></i>头冷风凛冽，解<i></i><i></i>己<i></i>披风示意雅儿送给<i></i>，“<i></i>瞧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哪<i></i>逃难<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>披风给<i></i>，再<i></i>刚才买<i></i>馒头留<i></i>
<i></i>。”
雅儿听话，将披风给李铮<i></i>，又递给<i></i><i></i><i></i>馒头。
李铮肚<i></i><i></i>饿<i></i>慌，见<i></i>馒头，<i></i><i></i>顾披风落<i></i><i></i>旁，双手抓<i></i>啃。
瞧<i></i><i></i><i></i>，柳依依摇摇头，她<i></i><i></i><i></i>曾落难，被<i></i>捡<i></i><i></i>卖<i></i>青楼，幸<i></i>老板娘<i></i>她很<i></i>，虽每<i></i><i></i>看<i></i>脸色，<i></i><i></i>底免<i></i>流离<i>〾</i>苦。
她<i></i><i></i>将披风捡<i></i>，仔细给李铮系<i></i>，又让雅儿拿<i></i>几<i></i><i></i><i></i>，并几<i></i>碎银放<i></i><i></i>旁，“<i></i><i></i>馒头<i></i>留<i></i>吃，银<i></i><i></i>拿<i></i>，<i></i>买件御寒<i></i>衣<i></i>。<i></i><i></i>帮<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i>。”
雅儿已<i></i><i></i>门<i></i>，柳依依<i></i>身准备离<i></i>，裙裾却被<i></i>拉住。转头望<i></i>，<i></i>张布满灰尘<i></i>脸<i></i>，眼<i>⿺</i>蕴藏<i></i>星星<i></i><i></i><i></i>光芒，<i></i><i></i>似将整<i></i>星空<i></i>钻入<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>盈盈<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”李铮找<i></i><i></i><i></i>余<i></i><i></i>容词，绞尽脑汁想<i></i>想，又<i>€</i>道：“汐儿<i>€</i>，滴<i></i><i>〾</i>恩<i></i>涌泉<i></i>报<i></i>。”
柳依依笑<i></i><i></i><i></i>苦涩，听<i></i><i>€</i>话<i></i>口气，<i></i><i></i><i></i>呆儿。<i></i><i></i>知<i></i>口<i>⿺</i><i></i>汐儿<i></i>谁，或许<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧。
她想<i></i>想，蹲<i></i>身<i></i><i></i>李铮<i></i>头，温柔<i></i>问道：“<i></i><i></i><i></i>哪<i></i>？怎么<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
李铮想<i></i>很久，抬首<i></i><i></i>看看，入眼<i></i><i></i>破庙，<i></i>摇摇头，忽<i></i>眼睛又亮<i></i><i></i><i></i>，“朕住<i></i><i></i><i></i><i></i>笼<i></i><i></i>，汐儿<i>€</i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>笼<i></i>。”
“<i></i>笼<i></i>？”柳依依听<i></i>又<i></i>笑<i></i>摇摇头，“<i></i><i></i>记<i></i>回<i></i><i></i>路吗？”
李铮神色暗<i></i>暗，“朕<i></i>记<i></i><i></i>，朕<i></i><i></i>知道怎么<i></i><i></i><i></i><i></i>，醒<i></i><i></i><i></i><i></i>艘船<i></i>，<i></i><i></i>听<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>汐儿<i></i><i></i>，<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>。”
“‘震’<i></i><i></i><i></i>名字吗？”示意雅儿稍<i></i>，柳依依替李铮拢<i></i>拢衣袍。
李铮<i></i><i></i>头，“汐儿<i>€</i>，<i></i>必须<i></i><i></i>称<i></i>己。”
“汐儿又<i></i>谁？”柳依依问。
李铮道：“汐儿<i></i><i></i>汐儿，<i></i>世界<i></i><i></i><i></i>最<i></i><i></i><i></i>。”
李汐<i></i><i></i>早朝<i></i><i></i><i></i>既往呆<i></i>勤<i></i>殿批阅折<i></i>，待<i></i><i></i><i></i>折<i></i><i></i>批阅完毕，才惊觉已<i></i>黄昏<i></i><i></i>，<i></i>衣靠<i></i><i></i>旁打<i></i><i></i>盹儿。
知道她<i></i><i></i>昨夜睡<i></i><i></i>安稳，李汐没<i></i>打扰她，取<i></i>件袍<i></i>给她盖<i></i>，轻手轻脚<i></i><i></i>勤<i></i>殿。
看<i></i>看乾清宫<i></i><i></i>向，李汐<i></i><i></i>皱<i></i><i></i>眉头更<i></i>堆<i></i><i></i>处。今<i></i><i></i><i></i>戏<i></i><i></i>功<i></i>，<i></i><i></i>知道<i></i>否令<i></i><i></i>绑匪<i></i><i></i>恻隐<i>〾</i><i></i>。
她<i></i>路漫无目<i></i><i></i><i></i><i></i>，思考<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>情。
<i></i><i></i><i></i>始<i></i>件<i></i>情<i></i>争<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>血案<i></i><i></i>，皇兄<i></i>此<i></i>被**<i></i>否<i>ǹ</i><i></i>件<i></i>
情<i></i><i></i>？<i></i>己明明看<i></i><i></i>月噎气，<i></i>何她<i></i>活<i></i>？她哪<i></i>找<i></i><i></i><i></i>么<i></i><i></i>，她若真<i></i><i></i><i></i><i></i>被<i></i>己冤杀<i></i>宫女<i>〾</i><i></i>，<i></i>什么<i></i>杀<i></i><i></i>刽<i></i>手？
最令李汐感<i></i>匪夷<i></i>思<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>刽<i></i>手<i></i>及守陵<i></i><i></i>伤口<i></i>看，<i>ǹ</i>追杀<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>伙<i></i>。<i></i>么<i></i><i></i><i></i>月<i></i>什么<i></i>帮助<i></i>己逃跑？
李汐<i></i>路低头沉思，并未瞧见<i></i>头<i></i><i></i>，<i></i>至<i></i>沈清鸣原<i></i><i>ǹ</i>她<i></i>礼打招呼<i></i>，她浑<i></i>没<i></i>注意，便直直<i></i>撞<i></i><i></i><i></i>。
“抱歉。”惊觉撞<i></i><i></i><i></i>，李汐<i></i><i></i>脱口<i></i><i></i>，待看清眼<i></i><i></i>沈清鸣，更<i></i>歉<i></i><i></i>笑，“沈公<i></i>，没<i></i>撞疼<i></i>吧？”
沈清鸣仍旧笑<i></i>温<i></i>，摇摇头，“沈某无碍，倒<i></i>公<i></i>何<i></i>想<i></i><i></i><i></i>入神？”
“沈公<i></i><i></i><i></i>月<i></i>解<i></i>少？”李汐想<i></i>，<i>ǹ</i><i></i><i></i>己<i></i>思考，倒<i></i><i></i>问问沈清鸣，或许<i></i>什么<i></i>索。
沈清鸣神色<i></i>暗，<i></i><i></i>凄凉道：“沈某<i></i><i></i>才<i></i>知她竟<i></i><i></i><i></i><i></i>复仇<i></i><i></i>，只怕再药庐<i></i>她<i></i>导<i></i>演<i></i>戏罢<i></i>。”
知道<i></i><i></i>此<i></i>难<i></i>，李汐歉<i></i>道：“<i></i>宫随意问问，此<i></i>已<i></i><i></i><i></i><i></i>，沈公<i></i><i></i>必介怀。”
沈清鸣道：“<i></i>沈某识<i></i><i></i>明，险<i></i>害<i></i>公<i></i><i></i>炎夏。”
李汐笑道：“若非沈公<i></i>救命，李汐早已命丧黄泉。”
<i></i><i></i>又<i>€</i><i></i><i></i><i></i>互安慰<i></i>话，李汐便折回勤<i></i>殿<i></i>，<i></i>衣<i></i><i></i>寻<i></i>，见她神色格<i></i>凝<i></i>，担忧<i></i>问道：“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什么<i></i><i></i>？”
李汐摇头，又<i></i>头，“<i></i><i></i>沈公<i></i>敌意<i></i>么<i></i>，私<i></i><i></i><i></i>查<i></i><i></i><i></i>背景？”
<i></i>衣<i></i><i></i>李汐<i></i>责<i></i>己，<i></i><i></i><i></i>低<i></i>头，“<i></i>衣只<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>安<i></i><i></i>想。”
李汐笑道：“<i></i>知道<i></i><i></i><i></i><i></i>。”既<i></i><i></i>衣私<i></i><i></i>查<i></i>沈清鸣<i></i>身份，<i></i><i></i><i></i><i></i>问题，<i></i><i></i>月<i></i><i></i>情，总令她<i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>舒服。
见<i></i>色晚<i></i>，回勤<i></i>殿<i></i>做<i></i><i></i>什么<i></i>，李汐便折回<i></i>仪居。
路<i></i>，<i></i>衣趁<i></i><i></i><i></i>无<i></i>，向李汐建议道：“<i></i><i></i>，<i></i>今皇<i></i>失踪，<i></i><i></i>知什么<i></i>候寻回，<i></i>神医<i></i>宫<i>⿺</i><i></i>入，<i></i><i></i><i></i>便，<i></i><i></i>请<i></i><i></i>宫吧？”
李汐瞥<i></i><i></i>衣<i></i>眼，“<i></i>皇兄<i></i>身<i></i><i></i><i></i>沈公<i></i>照料<i></i>，何况朝<i>⿺</i><i></i>臣<i></i>知道神医<i></i>乾清宫<i></i>皇<i></i>看病，突<i></i><i></i>离<i></i>，岂<i></i><i></i>告诉<i></i><i></i><i></i>，皇兄<i></i><i></i>宫<i>⿺</i>吗？”
“<i></i>奴婢欠考虑，只<i></i>奴婢听<i>€</i>，神医<i>ǹ</i>甘露宫走<i></i>甚近。”<i></i>衣犹豫<i></i>，她并非背<i></i>论<i></i><i></i>非<i></i>，又向<i></i><i>ǹ</i><i></i>友善，只<i></i><i></i><i></i><i></i>李汐<i></i>害<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>近。却偏偏<i></i>沈清鸣没<i></i><i></i>感
。
李汐奇怪<i></i>看<i></i><i></i>衣，“<i></i><i></i>解李盈盈，她绝<i></i><i></i><i></i>给<i></i>留<i></i><i></i><i></i>幼稚<i></i><i></i>柄，何况，她<i></i><i>⿺</i>只<i></i><i></i><i></i>。”她<i>€</i><i></i>看<i></i>看<i></i>月别居<i></i><i></i>向，怅<i></i>低头，“回宫<i></i>吧。”
<i></i><i></i>回<i></i><i></i>仪居，<i></i>衣忙命<i></i>准备晚膳，却听<i></i>仪居伺候<i></i>女侍回禀道：“驸马爷已<i></i>将<i></i>切准备妥<i></i>。”
“<i></i><i></i>呢?”李汐入门<i></i>身<i></i>顿<i></i>顿，她<i></i>没<i></i>想<i></i>怎么<i></i><i></i>凤尘。
女侍回禀道：“驸马爷<i>€</i><i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>，先回凤府<i></i><i></i>。”
李汐暗暗松<i></i><i></i>口气，<i></i>头又觉<i></i><i></i><i></i>失落，晚膳没<i></i><i></i>少，便<i></i>寝<i></i><i></i>。
“<i></i>姐，卖<i></i><i></i>花<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>花圃<i></i><i></i><i></i>白费<i></i>，<i></i><i></i>交<i></i><i></i>租<i></i>呢。”<i></i>色晚<i></i>，雅儿搀<i></i>柳依依回<i></i>屋，微微<i></i>愁。
柳依依笑<i></i>拍拍她<i></i>手，安慰道：“总<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>菜<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
雅儿顺势拉<i></i>柳依依<i></i>手，<i></i>疼道：“<i></i>姐<i></i><i></i>做<i></i><i></i>粗<i></i>活计<i></i>，<i></i>今<i></i>双手，<i></i>变<i></i><i></i><i></i>。<i></i>怪<i></i><i></i>公<i></i>，仗<i></i><i></i>己<i></i>权<i></i>，强<i></i>让<i></i>姐离<i></i>状元坊。”
“<i></i><i></i>状元坊<i></i><i></i><i></i>，虽<i></i>富足，<i></i>底取悦男<i></i>，太<i></i>低贱。公<i></i>给<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>离<i></i>，<i></i><i></i><i></i>感谢她，<i></i>话今<i></i><i></i>千万<i></i><i></i>再讲。”柳依依<i></i>衷道。
雅儿撇<i></i>撇嘴，<i></i><i></i>意<i></i>转头，却见李铮捧<i></i>馒头<i></i>远<i></i>近<i></i>跟<i></i>她<i></i>，登<i></i>怒瞪道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知趣，跟<i></i><i></i><i></i>做什么？”
“<i></i>……<i></i>……”李铮<i></i><i></i>半<i></i><i></i>没<i>€</i><i></i>什么话，<i></i>双<i></i>灵<i></i>眼只看<i></i>柳依依，身<i></i>裹<i></i>才<i></i>膝盖<i></i>锦袍，脚<i></i><i></i><i></i>知哪<i></i>捡<i></i><i></i><i></i>只鞋，破破烂烂<i></i>。
“<i></i>想跟<i></i><i></i><i></i>回<i></i>？”柳依依看<i></i><i></i>李铮<i></i>意图，轻声问道。
见李铮<i></i><i></i>头，雅儿啐<i></i><i></i>口，“<i></i><i></i><i></i>脸<i></i><i></i><i></i>，别<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姐<i></i>善<i></i><i></i><i></i>寸<i></i>尺。”
柳依依拦<i></i>丫头，“<i></i>今离<i></i><i></i>状元坊，<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>友善，只怕<i></i><i></i><i></i>懂<i></i><i></i><i></i>寸<i></i>尺<i></i>意思，<i></i><i></i><i></i>必<i></i><i></i><i></i>幅剑拔**张<i></i><i></i><i></i>。”
她语调温<i></i>，没<i></i>丝毫<i></i>责备。<i></i><i></i><i></i>状元坊又客欲<i></i>柳依依无礼，雅儿总<i></i>顶<i></i><i></i>头，<i></i>脸凶神恶煞<i></i>将<i></i>喝退。柳依依<i></i><i></i>感激，<i></i>深知她<i></i><i></i><i></i>保护<i></i>己。
李铮看<i></i>看雅儿，缩缩脖<i></i>，又看向柳依依，<i></i>脸<i></i>怜<i></i>，“朕没<i></i><i></i><i></i><i></i>，又饿又冷<i></i>。”见柳依依犹豫，<i></i>又立即<i>€</i>道：“朕<i></i><i></i>干活<i></i>，<i></i><i></i>画画，<i></i><i></i>写字，<i></i><i></i><i></i>……”
。
李汐奇怪<i></i>看<i></i><i></i>衣，“<i></i><i></i>解李盈盈，她绝<i></i><i></i><i></i>给<i></i>留<i></i><i></i><i></i>幼稚<i></i><i></i>柄，何况，她<i></i><i>⿺</i>只<i></i><i></i><i></i>。”她<i>€</i><i></i>看<i></i>看<i></i>月别居<i></i><i></i>向，怅<i></i>低头，“回宫<i></i>吧。”
<i></i><i></i>回<i></i><i></i>仪居，<i></i>衣忙命<i></i>准备晚膳，却听<i></i>仪居伺候<i></i>女侍回禀道：“驸马爷已<i></i>将<i></i>切准备妥<i></i>。”
“<i></i><i></i>呢?”李汐入门<i></i>身<i></i>顿<i></i>顿，她<i></i>没<i></i>想<i></i>怎么<i></i><i></i>凤尘。
女侍回禀道：“驸马爷<i>€</i><i></i><i>⿺</i><i></i><i></i><i></i>，先回凤府<i></i><i></i>。”
李汐暗暗松<i></i><i></i>口气，<i></i>头又觉<i></i><i></i><i></i>失落，晚膳没<i></i><i></i>少，便<i></i>寝<i></i><i></i>。
“<i></i>姐，卖<i></i><i></i>花<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>花圃<i></i><i></i><i></i>白费<i></i>，<i></i><i></i>交<i></i><i></i>租<i></i>呢。”<i></i>色晚<i></i>，雅儿搀<i></i>柳依依回<i></i>屋，微微<i></i>愁。
柳依依笑<i></i>拍拍她<i></i>手，安慰道：“总<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>菜<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
雅儿顺势拉<i></i>柳依依<i></i>手，<i></i>疼道：“<i></i>姐<i></i><i></i>做<i></i><i></i>粗<i></i>活计<i></i>，<i></i>今<i></i>双手，<i></i>变<i></i><i></i><i></i>。<i></i>怪<i></i><i></i>公<i></i>，仗<i></i><i></i>己<i></i>权<i></i>，强<i></i>让<i></i>姐离<i></i>状元坊。”
“<i></i><i></i>状元坊<i></i><i></i><i></i>，虽<i></i>富足，<i></i>底取悦男<i></i>，太<i></i>低贱。公<i></i>给<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>离<i></i>，<i></i><i></i><i></i>感谢她，<i></i>话今<i></i><i></i>千万<i></i><i></i>再讲。”柳依依<i></i>衷道。
雅儿撇<i></i>撇嘴，<i></i><i></i>意<i></i>转头，却见李铮捧<i></i>馒头<i></i>远<i></i>近<i></i>跟<i></i>她<i></i>，登<i></i>怒瞪道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>知趣，跟<i></i><i></i><i></i>做什么？”
“<i></i>……<i></i>……”李铮<i></i><i></i>半<i></i><i></i>没<i>€</i><i></i>什么话，<i></i>双<i></i>灵<i></i>眼只看<i></i>柳依依，身<i></i>裹<i></i>才<i></i>膝盖<i></i>锦袍，脚<i></i><i></i><i></i>知哪<i></i>捡<i></i><i></i><i></i>只鞋，破破烂烂<i></i>。
“<i></i>想跟<i></i><i></i><i></i>回<i></i>？”柳依依看<i></i><i></i>李铮<i></i>意图，轻声问道。
见李铮<i></i><i></i>头，雅儿啐<i></i><i></i>口，“<i></i><i></i><i></i>脸<i></i><i></i><i></i>，别<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姐<i></i>善<i></i><i></i><i></i>寸<i></i>尺。”
柳依依拦<i></i>丫头，“<i></i>今离<i></i><i></i>状元坊，<i></i><i></i><i></i><i>ǹ</i><i></i>友善，只怕<i></i><i></i><i></i>懂<i></i><i></i><i></i>寸<i></i>尺<i></i>意思，<i></i><i></i><i></i>必<i></i><i></i><i></i>幅剑拔**张<i></i><i></i><i></i>。”
她语调温<i></i>，没<i></i>丝毫<i></i>责备。<i></i><i></i><i></i>状元坊又客欲<i></i>柳依依无礼，雅儿总<i></i>顶<i></i><i></i>头，<i></i>脸凶神恶煞<i></i>将<i></i>喝退。柳依依<i></i><i></i>感激，<i></i>深知她<i></i><i></i><i></i>保护<i></i>己。
李铮看<i></i>看雅儿，缩缩脖<i></i>，又看向柳依依，<i></i>脸<i></i>怜<i></i>，“朕没<i></i><i></i><i></i><i></i>，又饿又冷<i></i>。”见柳依依犹豫，<i></i>又立即<i>€</i>道：“朕<i></i><i></i>干活<i></i>，<i></i><i></i>画画，<i></i><i></i>写字，<i></i><i></i><i></i>……”
<style type=''''text/css''''>@font-face {font-family: ''''yahei'''';src: url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff2?t=1636233632821'''') format(''''woff2''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.woff?t=1636233632821'''') format(''''woff''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.ttf?t=1636233632821'''') format(''''truetype''''),url(''''//at.alicdn/t/font_2919911_2i2shtxohrx.svg?t=1636233632821#iconfont'''') format(''''svg'''');}i{font-family: ''''yahei'''' !important;font-style: normal;}</style>
为您提供大神 焚琴悔棋 的《劝妻主放下屠刀后（女尊）》最快更新
第45章 妻主喝醉了 免费阅读.[.aishu55.cc]
